هوش مصنوعی: زاهد با بی‌خودیش به عشق و علاقه‌های پاک حمله می‌کند و بدون فکر و تامل، به چیزی که باید به آن احترام بگذارد، آسیب می‌زند.

هوش مصنوعی: تو از باغ رفته‌ای و مانند طاووس، در دام گرفتار شده‌ای، بال و پر تو در خاک و خون غوطه‌ور است. دور از تو، باغی برپا شده است.

هوش مصنوعی: فکر و یاد من را از جنگ با دیگران خارج می‌کند، در حالی که به بیگانگان حمله می‌کند و به خودم آسیب می‌زند.

هوش مصنوعی: به خاطر اینکه دل من آنقدر غمگین و کدر شده است، وقتی که به عشق و زیبایی نگاه می‌کنم، حس می‌کنم هر نگاهی که می‌کنم، مانند گلی است که به شکاف پنجره می‌زند.

هوش مصنوعی: هرگز نمی‌سوزم، چرا که غم او در دل من تبدیل به آتشی پنهان شده است. نفس و احساساتم همیشه در حال حرکت و درگیر این شعله خاموش هستند.

هوش مصنوعی: قد بلند تو همچون سرو است که در حوضه گل‌ها با زیبایی راه می‌رود. خنده‌های تو بهاری را جستجو می‌کنند و از گل به گلشن می‌پرسند.