هوش مصنوعی: دل به نور و روشنایی وادی ایمن آرام می‌گیرد، مانند صبح که روشنایی می‌افشاند. اگر کسی با بی‌نیازی بر جهان سایه افکند، شبیه صبح است که همه جا را در بر می‌گیرد.

هوش مصنوعی: اگر تو به دنبال وصال و نزدیکی به معشوق باشی، سرانجام این سعادت از دل تو بیرون می‌آید، همچنان که صبح با روشنی خود روز را آغاز می‌کند. پس باید از زینت‌ها و حجاب‌های مادی خود بگذری تا به این روشنی و شادی دست یابی.

هوش مصنوعی: هر کسی که به نوعی به وجود آمده و در عواطف و احساسات غوطه‌ور است، نشان‌دهنده طعم درد و رنجی عمیق‌تر از نور خورشید در وجود اوست. این احساسات چنان قوی‌اند که مانند ترک‌ها و چاک‌های روی پارچه، از وجود او نمایان می‌شوند، مشابه صفای صبح که نویددهنده روزی تازه و روشن است.

هوش مصنوعی: اگر دلت مانند یک منبع پاکی و صفا باشد، می‌توانی با نفس خود روشنایی به اندازه صد چراغ خورشید بیافرینی و آن را مانند صبحگاه درخشان کنی.

هوش مصنوعی: دل کسی که دردی عمیق دارد، هرچند تلاش کند آن را پنهان کند، نمی‌تواند احساساتش را مخفی نگه دارد. مانند صبح که به روشنایی می‌آید و هیچ چیز نمی‌تواند آن را پوشده کند.

هوش مصنوعی: در دل شب تاریکی که بر من سایه انداخته، اگر لحظه‌ای ماه من به من لبخند بزند، تمام تاریکی‌ها روشن می‌شود و زندگی‌ام مانند روز پرنور خواهد گشت.