هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر زیبایی و تأثیر عمیق دریا را توصیف می‌کند. به گونه‌ای که دریا به خاطر عشق و شوقی که به تصویر او دارد، به شدت می‌لرزد و احساساتش به شکل قطره‌های نقره‌ای نمایان می‌شود. این احساسات و تپش‌های دریا به قدری قوی و زیباست که تمام اجزای آن تحت تأثیر قرار می‌گیرند.

هوش مصنوعی: برکاتی دیگر از شخصی دانا و آگاه به آسمان می‌رسد، و ستاره‌های روشنایی که در آسمان هستند، همچون مهتاب بر دریای زندگی می‌تابند.

هوش مصنوعی: صحبت با دیوانگان مانند غبار است که قلب را آلوده و افسرده می‌کند، همان‌طور که ترکیب آب گل‌آلود با آب دریا آن را ناپاک می‌سازد.

هوش مصنوعی: زیبایی ظاهر و پاکی باطن، مانند جواهری ارزشمند، باعث جذابیت می‌شود. همچنان که درخشانی مهتاب بر روی دریا جلوه‌ای دیگر دارد.