گنجور

شمارهٔ ۱۴

دِهْ سرخ‌مِیی کَز تُتُقِ اَنوارش
شرمنده شوند ثابت و سیّارش
تن آینه‌وَش چنان شود زو صافی
کز سینهٔ مرد بنگری اسرارش

اطلاعات

وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب شعری: رباعی
منبع اولیه: ویکی‌درج

* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.

برگردان به زبان ساده

دِهْ سرخ‌مِیی کَز تُتُقِ اَنوارش
شرمنده شوند ثابت و سیّارش
هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به زیبایی دِه سرخ می‌پردازد که نورهایش باعث خجالت ستارگان ثابت و سیّار می‌شود. این تصویر به نوعی نشان‌دهنده‌ی درخشش و جاذبه‌ی خاص این مکان است که حتی روشنایی آسمان را تحت تأثیر خود قرار می‌دهد.
تن آینه‌وَش چنان شود زو صافی
کز سینهٔ مرد بنگری اسرارش
هوش مصنوعی: آدمی آن‌چنان پاک و شفاف می‌شود که اگر به قلب او نگاه کنی، می‌توانی رازهایش را ببینی.