جیحون یزدی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>رندان به فضایل مسپاسید مرا</p></div>
<div class="m2"><p>بلکه ز رذایل بهراسید مرا</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>من خود دانم که بدتر از من کس نیست</p></div>
<div class="m2"><p>از من بهتر نمی‌شناسید مرا</p></div></div>

دیوان کامل افصح المتکلمین آقا محمد یزدی (میرزا جیحون) چاپخانه برادران علمی - آقا محمد یزدی (میرزا جیحون) - تصویر ۳۳۷

دیوان جیحون یزدی به کوشش احمد کرمی - جیحون یزدی - تصویر ۴۰۸

شمارهٔ ۲

رندان به فضایل مسپاسید مرا
بلکه ز رذایل بهراسید مرا
من خود دانم که بدتر از من کس نیست
از من بهتر نمی شناسید مرا

هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات بیان می‌کند که مردم به ویژگی‌های خوب او توجه دارند، اما او از بدی‌های خود آگاه است و احساس می‌کند که هیچ‌کس بدتر از او نیست. او اعتقاد دارد که دیگران او را بهتر نمی‌شناسند و در واقع، خود را درک می‌کند.

شمارهٔ ۱

هوش مصنوعی: افراد با فضائل و خوبی‌ها به من توجهی نمی‌کنند، بلکه از زشتی‌ها و نقاط ضعف من می‌ترسند.

رندان به فضایل مسپاسید مرا

بلکه ز رذایل بهراسید مرا

هوش مصنوعی: من خودم می‌دانم که هیچ‌کس به اندازه من بد نیست و شما هم نمی‌توانید کسی را بهتر از من بشناسید.

من خود دانم که بدتر از من کس نیست

از من بهتر نمی‌شناسید مرا

شمارهٔ ۱

اطلاعات

برگردان به زبان ساده