هوش مصنوعی: به او گفتم که ای عزیز، خوب است سفر را در نظر بگیری، او در پاسخ گفت که من و ماه باید بریم سفر.

هوش مصنوعی: گفتم سرزمین خوشی است که تو در آن قدم بگذاری، او پاسخ داد که خوشبخت آن اسبی است که مرا بر دوش خود داشته باشد.

هوش مصنوعی: گفتم که بودن با تو، سفر را زیباتر از بهشت می‌کند. او پاسخ داد که اگر من نباشم، بودن در اینجا بدتر از سفر خواهد بود.

هوش مصنوعی: گفتم آیا می‌توان لؤلؤ را از دریا گرفت؟ او پاسخ داد که از دریا خجالت می‌کشم، زیرا لؤلؤی من به دندان من چسبیده است.

هوش مصنوعی: در اینجا شخصی از کسی می‌پرسد که آیا در هند برای شکر رویدادی مهم وجود دارد یا نه. شخص پاسخ می‌دهد که در هند، به خاطر آرزوی دانش و علم، تنها می‌توان به شکر اشاره کرد و حسرت علم را دارد. به طور کلی، این گفتگو اشاره به ارزش و اهمیت علم و دانش دارد و اینکه شکر تنها نماد خوشی نیست.

هوش مصنوعی: گفتم آیا به شهر کاشمر می‌روی؟ او پاسخ داد که من به قد و قامت خودم مثل سرو کاشمر هستم.

هوش مصنوعی: گفتم شاید زیبایی تو به خاطر عطر مشک باشد، گفت: نه، زیبایی من به خاطر گیسوانم است که عطر مشک دارند.

هوش مصنوعی: گفتم زیبایی‌ات چه تأثیری بر دیگران می‌گذارد، او پاسخ داد که زیبایی من فقط باعث خوبی نیست و همیشه با خود شر و بدی هم به همراه دارد.

هوش مصنوعی: گفتم خوش است آن کمر که تو بر میان خود بسته‌ای، او پاسخ داد: میان کجاست که من کمرم را بر آن ببندم؟

هوش مصنوعی: گفتم که چه خوب است اگر زره‌ای بپوشی، او پاسخ داد که برای من همین مو کافی است تا به مقابله با فتنه‌ها بپردازم.

هوش مصنوعی: گفتم که سپر زیبایی است که بر دوش تو باشد، او پاسخ داد که سینهٔ من که از نقره است، خود سپر من است.

هوش مصنوعی: گفتم که به خاطر خودت خودت را محافظت کن، او گفت که تیغ من همان ابروی جانم است که همچون شکر زیباست.

هوش مصنوعی: گفتم که شیر نر در جنگل بسیار خطرناک است، او پاسخ داد که من از شیر نر نمی‌ترسم، زیرا چشم‌های آهوها برای من ارزش بیشتری دارند و باعث خوف بیشتری در من می‌شوند.

هوش مصنوعی: گفتم که مسیر ممکن است دشوار و پر از سنگ باشد و تو با لطافت اشاره کردی که دل من در مقابل تمام سختی‌ها، بسیار مقاوم و محکم است.

هوش مصنوعی: گفتم که در کوه‌ها از کمین دزد بترس، او پاسخ داد که زلف من از دزد هم خطرناک‌تر است.

هوش مصنوعی: در اینجا شخصی از دیگری می‌پرسد که آیا در این سفر از دیدن فرّ و شکوه چه کسی مطمئن است؟ شخص جواب می‌دهد که این اطمینان از فرّ و عظمت آصف، مشهور به جمال و قدرتش، حاصل می‌شود.

هوش مصنوعی: گفتم چرا مرا با خود نمی‌بری؟ او پاسخ داد که تو به دست وزیر از نظر دور مانده‌ای.

هوش مصنوعی: گفتم چرا وزیر به تو کم‌محبتی می‌کند، او پاسخ داد که از جنگیدن تو چه دلیلی بهتر برای این کار وجود دارد؟

هوش مصنوعی: گفتم وزیری که جلوی سرنوشت را بگیرد، او کیست؟ پاسخ داد همان وزیری که اقتدارش، قضا و قدر را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

هوش مصنوعی: گفتم همان وزیر که دارای قدرت و عظمت است، او گفت که همان وزیر است که سرشار از talents و هنر نیز می‌باشد.

هوش مصنوعی: گفتم چرا اسب را به میدان می‌کشی؟ گفت برای این که نظم و ترتیبی به میدان و سرزمین بدهد.

هوش مصنوعی: گفتم که از شوق و شادی او، دل من شاداب شده است. گفت که این شادابی از رنج و اندوهی که در دل دارم نشأت می‌گیرد.

هوش مصنوعی: به او گفتم که سلطنت و زیبایی‌اش چون چرخ گردان است و او پاسخ داد که عظمتش همچون کهکشان و قوس‌های بناهای بزرگ است.

هوش مصنوعی: گفتم که آیا زیبایی و اعتبار این مکان به اندازه آسمان است؟ پاسخ داد که زیبایی آن به اندازه زیبایی ماه در دل این خانه است.

هوش مصنوعی: گفتم که تیر قدرت او به آسمان می‌رسد، گفت که تیر قدرت او می‌تواند از آسمان عبور کند.

هوش مصنوعی: من گفتم که لباس اعتبار او همانند ابر است، ولی دورنگر گفت که چرخ (زمان) شایسته نیست که او را بر خود بپوشاند.

هوش مصنوعی: گفتم که آیا وجودی پاک‌تر از گوهر هست، بهتر از سلطنت؟ او پاسخ داد که به این ویژگی، هیچ‌کس از انسان‌ها را نمی‌شناسم.

هوش مصنوعی: گفتم همیشه تا وقتی که آسمان وجود داشته باشد، او پاسخ داد که تا زمانی که تأثیر گردش روزگار همچنان برقرار باشد.

هوش مصنوعی: گفتم که خوشی و لذت زندگی همیشه استمرار داشته باشد، او پاسخ داد که با داشتن سعادت و بخت خوب، خوشی‌ها برای همیشه در زندگی برقرار خواهد بود.