هوش مصنوعی: عشق مرا به یکباره از دنیای مادی و حتی از وجودم جدا کرد و همه چیزم را دگرگون ساخت.

هوش مصنوعی: بدون عشق، زندگی و جهان برایم بی‌معناست، اما عشق برای من باعث آرامش روح و جانم است.

هوش مصنوعی: بگو عشق من، از دنیای تو خارج شود، چراکه بدون تو هیچ چیزی برای تاج و تخت من مناسب نیست.

هوش مصنوعی: نمی‌دانم که چه غمی داشته باشم؛ حتی اگر جانم از عشق برود، چون می‌خواهم عاشق شوم، برایم مهم نیست که چه بر من می‌گذرد.

هوش مصنوعی: عشق من به مثل یک پادشاه و سپاه است، چه نیازی به چیز دیگری دارم وقتی که او در قلبم جا دارد؟

هوش مصنوعی: عشق و محبت همیشگی به من تعلق دارد و همیشه این کار و فعالیت من خواهد بود.

هوش مصنوعی: در این مسیر باید با هوشیاری پیش بروم، چون می‌خواهم به هدفم در این زمینه دست پیدا کنم.

هوش مصنوعی: کار عقل جز دردی برای سر نیست و دیگر بعد از این کاری برای او وجود ندارد.

هوش مصنوعی: اگر به جز عشق چیزی دیگر را دنبال کنم، دین من ناقص است. حالا تنها چیزی که برایم مهم است، عشق و معشوقم است.

هوش مصنوعی: عشق و سرزنش می‌تواند مرا به سوی خود بکشاند، چون آن عشق است که در روز قیامت دست مرا می‌گیرد.

هوش مصنوعی: زندگی من به چه دردی می‌خورد اگر عشق تو در آن وجود نداشته باشد؟

هوش مصنوعی: من خوشحال هستم که در دنیای عشق، می‌خواهم تمام وجودم را در عشق فانی کنم.

هوش مصنوعی: من از دستورات دلنشین و شیرین خود سرپیچی نمی‌کنم، زیرا برای آن شیرین، جان گرامی‌ام را می‌دهم.

هوش مصنوعی: خوشحالم که می‌دانم در عشق، جانم را برای تو فدای می‌کنم.

هوش مصنوعی: اگر آن دوست به من توجه کند، خوشحال می‌شوم؛ وگرنه می‌دانم که این وضعیت به پایان خواهد رسید.

هوش مصنوعی: در دل من چنان غمی وجود دارد که حتی محبوبم به حال من رحم می‌کند و نگران می‌شود.

هوش مصنوعی: از دل من غمی مانده است که شادی‌ام را نمی‌گذارد و جز ناپاک‌دلان کسی نیست که در این حالت به من کمک کند.

هوش مصنوعی: وقتی که خسرو در حال زاری و بیچارگی بود، دل شیرین از این غم و اندوه به شدت شکسته و دلتنگ شد.

هوش مصنوعی: از پرده صدایی بلند شد که آنچنان شوق و هیجانی را در جمع ایجاد کرد که همه دل‌ها را تسخیر کرد.

هوش مصنوعی: وقتی خسرو صدای شیرین را شنید، ناگهان هوش و حواسش را از دست داد.

هوش مصنوعی: در مهمانی، دوستان را از دور و بر خود دور کرد و سپس به تنهایی شاپور را به نزد خود فراخواند.

هوش مصنوعی: آن زمان به دوست قدیمی‌ام گفتم که آواز خوشی به گوشم رسید.

هوش مصنوعی: زمانی که شاپور این سخن را از شاه شنید، لبخندی زد و به خسرو چنین گفت.

هوش مصنوعی: این بیت بیانگر آرزوی طول عمر و قدرت برای پادشاه است. شاعر به او wishes می‌کند که زندگی‌اش پر از موفقیت و اقتدار باشد و فرمانروایی‌اش از هر زمان دیگری بیشتر باشد.

هوش مصنوعی: بگویم که ای پادشاه دنیا، به راستی که کارهایت به گونه‌ای شده که دلخواه خودت بود.

هوش مصنوعی: این بار دیگر نمی‌خواهم پنهانی صحبت کنم، زیرا نتیجه کار به وضوح مشخص شده است.

هوش مصنوعی: درون این چادر، آن ماه زیبا نشسته است، اما با خود عهدی بسته که از دیگران دور بماند.

هوش مصنوعی: تمام مردم مداین شاد و خوشحال بودند، زیرا خواسته‌ی شاه برآورده شده بود.

هوش مصنوعی: خسرو به خاطر این نعمت، اعلام کرد که به مدت یک سال، مأموران از مردم مالیات دریافت نکنند.

هوش مصنوعی: مردم به هر شکلی که دوست دارند، در تلاشند تا از زندگی لذت ببرند و خوشبختی را تجربه کنند.

هوش مصنوعی: در سالی که گذشت، هیچ‌کس به جز شمع توجه نکرد، و هیچ‌کس حتی سوالی هم در مورد غم نپرسید.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس جز چشم‌های زیبا نمی‌تواند عیب‌های دیگران را برملا کند، حتی کبوتر هم که به پرنده‌ای زیبا و آرام مشهور است، در کنار باز، به نظر ناپسند می‌آید.

هوش مصنوعی: مردم بهشت را که درباره‌اش شنیده بودند، اکنون با چشمان خود مشاهده کردند.

هوش مصنوعی: در آن زمان، هیچ‌کس از مرگ کسی صحبت نمی‌کرد و هرگز خبری از آن به میان نمی‌آورد.

هوش مصنوعی: مرگ به گونه‌ای رخ داد که از روی بخت بد کسی توانایی نزدیکی به او را نداشت.

هوش مصنوعی: در آن دوران پر افتخار، ملک به خاطر اندوهی که از گذشته‌ای تلخ داشت، گریه می‌کرد و به یاد خاطرات ناگوار صد سال پیش می‌افتاد.

هوش مصنوعی: زندگی بشر به گونه‌ای است که پس از گذراندن دشواری‌ها، مسائل و چالش‌ها به راحتی حل و آسان می‌شوند.

هوش مصنوعی: این فصل بهار به ما نشان می‌دهد که پس از هر دشواری، آسانی و راحتی در انتظار است. سختی‌ها می‌توانند موقتی باشند و بعد از آن، آرامش و خوشی به سراغ ما می‌آید.

هوش مصنوعی: هرگاه دلتنگ و ناراحت شدی، نگران نباش چرا که بعد از هر جنگ و درگیری، صلح و آرامش حتمی است.

هوش مصنوعی: نگران نباش و غم مخور، زیرا بعد از شب، صبح روشن می‌شود و همه‌چیز مشخص خواهد شد.

هوش مصنوعی: از ضعف و ناتوانی خود ناله نکن، چرا که بعد از این دوره سستی، بهبود و سلامتی هم خواهد آمد.

هوش مصنوعی: وقتی خسرو به خواسته‌اش از آن ماه رسید، صحبت را کوتاه می‌کنم.

هوش مصنوعی: هر یک از دختران آن پریزاد را خواست و به نزدیکان خود سپرد.

هوش مصنوعی: آنها در روز و شب با شادی زندگی می‌کردند و از غم‌ها آزاد بودند و با دل خوش در کنار هم بودند.

هوش مصنوعی: وقتی که این خوشبختی به پادشاه راهنمایی شد، بشنو که بعد از آن، اوضاع چگونه شد.

هوش مصنوعی: وقتی که جان او به خاطر آن آرزو از شکل و ظاهر خودش جدا شد، دلش به دنبال مفهوم و معنی واقعی بود.

هوش مصنوعی: گذشت از صحبت آقایان و زمان‌های فراغت، گاهی به تنهایی گوشه‌گیری و گاهی به دوری از جمع پرداختم.

هوش مصنوعی: به دنبال دانش، از بزرگان و آموزگاران بزرگ امید و الهام گرفت.

هوش مصنوعی: او به او گفت: ای کسی که از کارها آگاهی، به ما بگو که چه کار باید کنیم و چگونه باید راه را پیدا کنیم.