جامی » دیوان اشعار » واسطة العقد » رباعیات » شمارهٔ ۵۵

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ماییم ز فیض جود آن جان و جهان</p></div>
<div class="m2"><p>فانی شده در شهود آن جان و جهان</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>بس نیست شدیم و هست تا روشن شد</p></div>
<div class="m2"><p>نابود جهان و بود آن جان و جهان</p></div></div>

دیوان جامی ـ ج ۲ (واسطة العقد، خاتمة الحیاة) - نورالدین عبدالرحمان بن احمد جامی - تصویر ۴۱۷

شمارهٔ ۵۶

ماییم ز فیض جود آن جان و جهان
فانی شده در شهود آن جان و جهان
بس نیست شدیم و هست تا روشن شد
نابود جهان و بود آن جان و جهان

هوش مصنوعی: این چند بیت به بیان عرفانی و فلسفی مفهوم وجود و نبود پرداخته است. شاعر به فیض و لطف الهی اشاره می‌کند که باعث وجود جان و جهان شده است. او بیان می‌کند که در حقیقت، ما در شهود این جان و جهان فانی شده‌ایم و هنگامیکه این عالم مادی نابود شود، تنها حقیقت و وجود اصلی یعنی جان و جهان باقی خواهد ماند. به عبارتی، وجود مادی فانی است و آنچه که پایدار و واقعی است، دنیای معنوی و الهی است.

شمارهٔ ۵۴

شمارهٔ ۵۵

هوش مصنوعی: ما از نعمت بخشش و generosity آن منبع هستی هستیم و این دنیا و زندگی مادی در درک و شناخت آن منبع زایل و ناپدید شده‌اند.

ماییم ز فیض جود آن جان و جهان

فانی شده در شهود آن جان و جهان

هوش مصنوعی: ما به اندازه کافی خوب شدیم و هنوز هم وجود داریم تا زمانی که دنیا به پایان برسد و زندگی و هستی به نابودی برسند.

بس نیست شدیم و هست تا روشن شد

نابود جهان و بود آن جان و جهان

شمارهٔ ۵۵

اطلاعات

برگردان به زبان ساده