جامی » دیوان اشعار » واسطة العقد » رباعیات » شمارهٔ ۱۸

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>شوخی که بلای دل و دین افتاده ست</p></div>
<div class="m2"><p>برخاک ره از خانه زین افتاده ست</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>او پرتو خورشید جمال ازل است</p></div>
<div class="m2"><p>از وی چه عجب گر به زمین افتاده ست</p></div></div>

دیوان جامی ـ ج ۲ (واسطة العقد، خاتمة الحیاة) - نورالدین عبدالرحمان بن احمد جامی - تصویر ۴۱۱

شمارهٔ ۱۹

شوخی که بلای دل و دین افتاده ست
برخاک ره از خانه زین افتاده ست
او پرتو خورشید جمال ازل است
از وی چه عجب گر به زمین افتاده ست

هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر به شوخی و جهان‌بینی اشاره می‌کند که باعث گمراهی انسان‌ها شده است. او همچنین بر تأثیر وجودی فردی خاص، که نماد زیبایی و نور است، تأکید می‌کند و از این که چنین وجودی به زمین و دنیای مادی آمده، تعجب نکرده و آن را طبیعی می‌داند.

شمارهٔ ۱۷

شمارهٔ ۱۸

هوش مصنوعی: در اینجا به وضعیتی اشاره شده که مشکلات و دردسرها بر دل و ایمان انسان چیره شده‌اند. همچنین نشان‌دهنده این است که شخصی به خاطر این مسائل، از مسیر خود و خانه‌اش دور افتاده است.

شوخی که بلای دل و دین افتاده ست

برخاک ره از خانه زین افتاده ست

هوش مصنوعی: او نور و روشنایی جمال جاودانی است، بنابراین جای تعجب نیست که این نور بر روی زمین نور افشانی کند.

او پرتو خورشید جمال ازل است

از وی چه عجب گر به زمین افتاده ست

شمارهٔ ۱۸

اطلاعات

برگردان به زبان ساده