هوش مصنوعی: گفتم که برجستگی قامتت زیباتر از راست قامت بودن است. ولی وقتی که ابرویت با یک اشاره به من نشان داد، فهمیدم که این تصور اشتباه است.

هوش مصنوعی: من به ابروی تو علاقه‌مند شدم، ولی او گفت چرا به سوی کجی متمایل هستی و نه به درستی؟

هوش مصنوعی: ای شاه نیکوخصال، کج و راست هر دو به تو مربوط است. اگر فتنه‌ای به وجود بیاید، دلیلش از همین کج و راست توست.

هوش مصنوعی: اگر ابروهایت کمی کج باشد، این خود نشانه‌ای از زیبایی و درستی است، چون درست بودن قامت تو هم نشان‌دهنده‌ی زیبایی خاصی است.

هوش مصنوعی: من نه کج هستم و نه راست، هر صفتی که دارم فقط امانتی است، و در حقیقت همهٔ این صفات تنها متعلق به توست.

هوش مصنوعی: پشت من به خاطر تصور ابروی تو خمیده است، و به همین ترتیب، خیال من درباره زیبایی تو راست و صحیح است.

هوش مصنوعی: چون انسان با راستگویی و نادرستی روبه‌رو می‌شود، همه آن‌ها را از تو می‌بیند و به خاطر تو، هر نادرستی و راستی که بخواهد را برمی‌گزیند.