هوش مصنوعی: قبل از آنکه قلم آغاز به نوشتن کند، دل من که همچون کودکی است، نخستین یاد تو را روی لوح وفاداری خود ثبت کرده است.

هوش مصنوعی: از خستگی دل مردم ناتوان بهره‌برداری نکن؛ هرچند که زیبایی تو نشان از بزرگی و شایستگی دارد، اما این کار ناپسند است.

هوش مصنوعی: من اشک‌هایم را از دیدگانم می‌رانم و غم و درد آن را با خون می‌سازم، زیرا چرا باید چشمان من این گونه از خاک پای تو شسته شوند.

هوش مصنوعی: تا وقتی که توان و طاقت جستجو را دارم، در پی تو خواهم بود، هر چند که بگویی به وصالت نخواهم رسید.

هوش مصنوعی: در بیابان عشق، جز گل لاله‌ای که به خاطر درد دل مجنون روییده است، هیچ نشانه‌ای از لیلی نیست.

هوش مصنوعی: اگر بدون تو به خاطر بدبختی‌هایم از شدت سختی‌هایی که می‌کشم بگریزم، هرگز نگو که رابطه‌ام با عشق تو ضعیف می‌شود.

هوش مصنوعی: تو به من می‌گویی که از من چیزی نخواهی، اما در واقع، خودت خواسته و نیاز منی. هرچند که من به این نکته پی می‌برم و احساس می‌کنم که این تمایل و خواست، هر دو از طرف توست.