هوش مصنوعی: تو رفتی و دل من با درد و حسرت در غیبت تو باقی ماند. چشم‌هایم به امید دیدن تو هنوز به راه تو نگاه می‌کنند.

هوش مصنوعی: تو که با ناز و ادا از کنار ما رفتی، عزم جدایی‌ات باعث شد که در هر قدم، رد پای تو به صورت کج و معوج بر جای بماند.

هوش مصنوعی: تو رفتی و بی زیبایی‌ات، حالا من ویرانه‌ایم. نه روزها از تابش خورشید لذت می‌برم و نه شب‌ها از نور ماه.

هوش مصنوعی: از محبت و نور ماه چه سود، وقتی که در پیش دیدگانم، به خاطر عدم وجود تو، پرده‌ای از بدبختی و تاریکی باقی مانده است.

هوش مصنوعی: تو با قامت بلند خود بر درخت طوبی پا گذاشتی، قد و قامت تو همچون سروهاست و پای تو به شکاف گیاهان مانده است.

هوش مصنوعی: جز به پای بوسیدن قامت بلند تو، هیچ آرزویی نداشتم. هرچقدر هم که به مقام و تخت جاه و سلطنت نزدیک شدم، باز هم به چیزی جز عشق تو فکر نکردم.

هوش مصنوعی: چه غم دارد جامی وقتی که از این کار دنیا چیزی باقی نمانده، در حالی که صدها نقاشی زیبا و دلنشین از او در این کارگاه به یادگار مانده است.