هوش مصنوعی: آن جوان با موهای کج و خم، وقتی به سمت شکار رفت، در یک لباس ساده، هزار مشکل و دردسر را به دوش کشید.

هوش مصنوعی: از دل خاک، سبزه‌ای سر برآورده، مانند جوانه‌ای که از مرده می‌روید. باد بهاری به هر جا که بوزد، راه را برای شکفتن و جوانه زدن فراهم می‌کند.

هوش مصنوعی: تن را از جان جدا کن، زیرا هنگامی که گرد و غبار در راه او برمی‌خیزد، وجود تو در میان آن غبار گم می‌شود.

هوش مصنوعی: شکاری را که به هدفش رسید، نیاورید که او با خوشحالی جانش را فدای تیرش کرد.

هوش مصنوعی: چشم او مانند زخم بر تن شکار است و تیر از آن چشم به سمت خود برمی‌گردد. زمانی که این تیر رها شود، به شکلی غیرمنتظره به خود باز می‌گردد.

هوش مصنوعی: از کسی که من از او به خاطر دلم داغ‌های زیادی دیدم، زمانه مرا فراموش نخواهد کرد و یک روز خاک من را تبدیل به لاله‌زار خواهد کرد.

هوش مصنوعی: جامی که در جشن و سرور به خاطر اندوهش خمیده شده، مانند سازی که با اشک‌هایش تارها را می‌آلاید، به تصویر می‌آید.