هوش مصنوعی: به خاطر عشق تو، من دچار سوختگی شده‌ام. هر کس در کوی تو خانه‌ای بسازد، چه خوب خواهد بود اگر از خاکستر من برای بنیاد آن استفاده کند.

هوش مصنوعی: اگر همسایه‌ام در کلبه‌ام آتش برافروزد، آن‌قدر دل‌سوخته و غمگین هستم که حتی آتش هم نمی‌تواند حرارت من را کاهش دهد.

هوش مصنوعی: بدن من پر از درد و ویرانی است و دل من مثل پرنده‌ای است که هر لحظه به دنبال گنج عشق تو می‌گردد.

هوش مصنوعی: من به عشق تو می‌بالم، زیرا مانند تو شوخی را کم دیده‌ام؛ تو به زیبایی‌ات آگاه هستی و به اندازه زیبایی‌ات، خود را می‌ستایی.

هوش مصنوعی: در هر جایی که نام تو به یاد می‌آید و خاطرت در دل من آرامش می‌بخشد، همه پروانه‌ها به شمع عشق تو نزدیک می‌شوند و می‌سوزند.

هوش مصنوعی: خوشا به حال عاشقی که در بازی عشق با زیبایی تو روبه‌رو می‌شود و تو را را در کنار خود نمی‌بیند.

هوش مصنوعی: وقتی که توانایی و خلاقیت پادشاه در شعر، به زیبایی و عمق معنا می‌افزاید، این طبیعی است که قلمی مانند جام، برای ستایش آن گوهر باارزش، بلند شود و خود را به نمایش بگذارد.