هوش مصنوعی: از تابش آفتاب حسادت می‌کنم که اگر زیر پای تو بیافتد، همچنین از سایه‌ای که مانند زلف‌های تو به دنبال تو بیفتد.

هوش مصنوعی: هر دشواری و مصیبت که برایم پیش بیاید، تنها از تو سپاسگزاری می‌کنم. هر بلایی که به خاطر تو بر من نازل شود، در حقیقت عطا و نعمت است.

هوش مصنوعی: کجا می‌توانم زیر چتر پادشاهی پناه بگیرم، در حالی که همین که سایه‌ی لطف تو بر سرم بیفتد، برایم کافی است؟

هوش مصنوعی: از زمین، سرو جوانه می‌زند و دل من مانند موهایی که در نسیم می‌رقصند، شاداب است. در راه تو همچون سایه‌ای که از زیبایی و جذابیت تو می‌افتد، روزگار می‌گذرد.

هوش مصنوعی: اگر بهشت هم باشد، دل من آرام نخواهد گرفت در خانه‌ای که همسایه‌اش به یاد تو نباشد.

هوش مصنوعی: از دل سپر ساخته‌ام و چشم به راه هستم، که مبادا تیر بی‌وفایی تو بر سپرم فرود آید.

هوش مصنوعی: از درختی که به ثمر رسیده، سخنی به وجود آمده است که مانند میوه‌ای خام به نظر می‌رسد. این سخن برای کسی است که امید دارد این جام پر از شادی و خوشبختی به او برسد.