هوش مصنوعی: دل من مانند لاله‌ای است که از غم تو شکفته و می‌نالد. غم تو برای من از همه‌ی دردهایی که دیگران تجربه کرده‌اند، شیرین‌تر و دلنشین‌تر است.

هوش مصنوعی: چه کنم با جادوی بی‌غم بودن وقتی که دوری تو باعث شده که از دل، تنها یک غم نرود و صد غم دیگر بیاید؟

هوش مصنوعی: امروز تو با لطف و محبت خودت به خانه‌ام آمدی، در حالی که شانس و اقبال من از در دیگری به سراغم آمده است.

هوش مصنوعی: وقتی مشکل به شدت باران به چشمانم می‌بارد، اینطور است که از نگاه تو، زخم‌هایی بر رگ جانم نشسته است.

هوش مصنوعی: بدن من از کار افتاده است، اما دل سرشار از آتش درون آن وجود دارد؛ گویی خاکستر در آن نهفته است که اشتیاق و شعله‌ای در آن جریان دارد.

هوش مصنوعی: جواهر و لعل زیبا هستند، اما سنگی که به دست تو می‌رسد، از همه چیز بدتر است.

هوش مصنوعی: دل من که مکان نورهای مقدس است، از چهره تو به معبد بت پرستی آمده است.

هوش مصنوعی: در دفتر من، کسی که اوصاف دلربایی را یادداشت می‌کند، به زیبایی و جذابیت چهره تو اشاره کرده است.

هوش مصنوعی: لب‌های تو همچون خطی نوشته‌شده در دل جام، نشانی از ایمنی از شست و شو دارند، چون نشانه‌هایی که بر روی لیوان آمده است.