هوش مصنوعی: از این خانه بادی خوش و دلپذیر می‌وزد که جانت را خوشبو می‌کند، ای دل! این نسیم، قوت و انرژی زندگی‌ات را تامین می‌کند.

هوش مصنوعی: هرکسی که بوی خوش این باد معطر را استشمام کند، به سمت کسی می‌رود که دامنش پر از مشک و پیراهنش پر از عطر است.

هوش مصنوعی: در بین طرح‌های زیبا و پیچیده، به هر سمت با صدها بند و گره، او تلاش می‌کند تا دل نسل‌های آینده را به دام خود بیندازد و اسیر سازد.

هوش مصنوعی: از پاکی و صفای او، دیواری ساخته شده که بدون زحمت و زحمت‌کشیدن، هر آنچه در دل نقش‌زده شده، تصویر می‌کند.

هوش مصنوعی: در انتظار ورود جمشید، که همانند خورشید برتر و با مقام و منزلت است، چشم‌ها به در دوخته شده‌اند. این نشان‌دهنده‌ی ارزشمندی دانش و علم است که به جمشید اجازه می‌دهد بر تخت شاهی تکیه بزند.

هوش مصنوعی: شاه ابوالغازی به سلطان حسین اشاره می‌کند و او را حامی دین و کمک‌کننده به ملک و ملت می‌داند.

هوش مصنوعی: اگر خورشید بر این برج مسیر خود را بگذراند، سر و عظمت این مکان از آسمان و افراشتگی‌اش کاسته می‌شود.

هوش مصنوعی: ناچار اقبال او باید بر سر مردم سایه بیفکند، هرچند که آنها توانایی دوری از نور خورشید و ماه را دارند.

هوش مصنوعی: تا زمانی که زیر سایه‌ی نعمت‌های او زندگی می‌کنند، هم جوانان و هم سالمندان حامی او باشند. جوانی با بخت خوب و پیری با خرد و تجربه، در کنار او خواهند بود.