هوش مصنوعی: ای پروردگار، به من آب حیات ببخش، ای بهترین مکان‌ها! و مرا از پیوند با دختران زیبا دور مکن.

هوش مصنوعی: تو همان آسمان پر از زندگی هستی که در زمین هیچ چیز مشابهی برایت نیست.

هوش مصنوعی: از خورشید سرنوشت، که سوزانندهٔ حوادث است، بر روی سقف بلندت سایه‌ای ایجاد می‌کند.

هوش مصنوعی: فرش زیبای حریفان در زیر پا نهاده شده و این نشانه‌ای از موفقیت و کامیابی است.

هوش مصنوعی: تمام دیوار و فضای تو پر است از نقوشی که نشان دهنده‌ی آرزوها و رویاهای من هستند.

هوش مصنوعی: نور تو مانند روز روشنی بخش شب‌های تاریک و پراز رمز و راز است.

هوش مصنوعی: حوض تو مانند چشمه‌ای زلال و سرشار از زندگی است.

هوش مصنوعی: زمانی که آب زلالی از فواره‌ای می‌ریزد، به یاد تو می‌افتم که در دنیای خاص و متفاوتی به سر می‌بری.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که در این بیت، شاعر به زیبایی و درخشندگی چیزی اشاره می‌کند که از لحاظ ظاهری، حتی از عقیق نیز زیباتر و جذاب‌تر است. این چیز، با استفاده از بلور و نوعی فشردگی یا انباشتنی به سمت بالا، جلوه‌ای خاص و خیره‌کننده دارد. به طور کلی، شاعر به وصف زیبایی‌های طبیعی و اصیل پرداخته و حس تحسین‌برانگیزی را القا می‌کند.

هوش مصنوعی: صدای خوش و شاداب ابوابی به گوش همه رسیده و شادی را در دل‌ها منتشر کرده است.

هوش مصنوعی: از این همه چیز بهتر این است که گه‌گاهی در مکان عالی و باشکوه خسرو قرار بگیری.

هوش مصنوعی: با روشنی چهره‌ات و برطرف کردن تاریکی‌ها، به مانند چراغی می‌باشی که حتی در دوده‌ و سیاهی‌های تیمور، می‌تابد و روشنی می‌بخشید.

هوش مصنوعی: سلطان حسین، شاهی بزرگ و معتبر است که دوران حکمرانی او به اوج خود رسید و او آخرین پادشاهی است که به عنوان نماد سلطنت شناخته می‌شود.

هوش مصنوعی: در یک لحظه ممکن است کشوری از بین برود، و این خود مرز تعریف شده یک سرزمین را نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: به هر سرزمینی که یک دولت قدرتش را نشان دهد، خوشبختی نیز با آن همراه خواهد بود.

هوش مصنوعی: خداوند در هر لحظه از رحمت و نعمت خود به بندگانش می‌دهد و همه را دعوت به مهمانی خود می‌کند.

هوش مصنوعی: هر زمان که در علم و دانش خود به نعمت‌های الهی پی می‌بری، می‌توانی مانند یک مهمان خوب برای دیگران باشی و آنها را به علم و معرفت دعوت کنی.

هوش مصنوعی: وقتی که دانش در دستور و قواعد خود نکته‌ای را مطرح می‌کند، عقل انسان از درک آن نکته ناتوان می‌شود.

هوش مصنوعی: زمانی که شاهی با وقار بر تخت سلطنت می‌نشیند، بر سر او تاجی از جنس افتخار و عظمت قرار می‌گیرد.

هوش مصنوعی: به خاطر تأثیر تیغ او، زمین و آسمان روشن و درخشان شدند، همان‌طور که نور یک شمشیر یمانی درخشش خاصی دارد.

هوش مصنوعی: هر پنهانی که در دل کسی وجود دارد، زبان او می‌تواند آن را آشکار کند و به نوعی بیانش کند.

هوش مصنوعی: تیغ او مثل آهن، سدی را در برابر آشوب‌های آخرالزمان ایجاد کرده است.

هوش مصنوعی: شادی نفس حسود را به همراه ندارد و غنچه از ناملایمات هوا نمی‌خندد.

هوش مصنوعی: آسمان برای احترام و خدمت به او بی‌نهایت حاضر و آماده است، گویی که در آستانش ایستاده است.

هوش مصنوعی: زبان خود را کوتاه کن و در گفت و گو مغرور مشو، چرا که به این شیرینی سخن گفتن فریفته نشوی.

هوش مصنوعی: در آن مکان که سخن گفتن بی‌ادبی محسوب می‌شود، بهتر است به جای مدح و تمجید، دعا و درخواست کنیم.

هوش مصنوعی: تا زمانی که قوانین و مقررات دنیوی با شرایط و وضع آسمانی هماهنگ نباشند، انتظار بهبود و اصلاح امور وجود ندارد.

هوش مصنوعی: همیشه آسمان با هر شرایطی، نشانه‌ای از دولت و سرنوشت پادشاهی را به نمایش می‌گذارد.

هوش مصنوعی: سرنوشت، با ترفندی خاص، بُعدی از قدرت او را به شکل جامه‌ای از جاودانگی می‌دوزد.

هوش مصنوعی: اگر چنین باشد که این جهان مانند یک رود است، پس چطور می‌تواند ملک و سرزمین آن جهان دیگر باشد؟