جامی » دیوان اشعار » خاتمة الحیات » رباعیات » شمارهٔ ۴۵

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>گفتم به فلان که رنجت از مهمان چیست</p></div>
<div class="m2"><p>هر نیم شبت ز دست او افغان چیست</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>گفتا که تو را زبان بدین جنبان چیست</p></div>
<div class="m2"><p>سگ داند و کفشگر که در انبان چیست</p></div></div>

دیوان جامی ـ ج ۲ (واسطة العقد، خاتمة الحیاة) - نورالدین عبدالرحمان بن احمد جامی - تصویر ۶۷۸

گفتم به فلان که رنجت از مهمان چیست
هر نیم شبت ز دست او افغان چیست
گفتا که تو را زبان بدین جنبان چیست
سگ داند و کفشگر که در انبان چیست

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر از شخصی دربارهٔ رنج و ناراحتی‌اش از مهمان می‌پرسد و به او می‌گوید که چرا هر شب گرفتار مشکلات اوست. شخص جواب می‌دهد که تو چرا زبان به تلخی می‌گشایی و برایش توضیح می‌دهد که حتی سگ و کفشگر هم بهتر می‌دانند که در کیسه یا انبان دقیقاً چه خبر است. اینها نشان‌دهندهٔ این است که اوضاع برای همه روشن است و نیازی به توضیحات بیشتر نیست.

شمارهٔ ۴۴

شمارهٔ ۴۵

هوش مصنوعی: به کسی گفتم، چرا از مهمانت ناراحتی؟ هر شب چرا از دست او ناله و افسوس می‌کنی؟

گفتم به فلان که رنجت از مهمان چیست

هر نیم شبت ز دست او افغان چیست

هوش مصنوعی: گفت که تو چه دلیلی برای حرف زدن داری؟ فقط یک سگ یا کفاش می‌دانند که در کیسه چیست.

گفتا که تو را زبان بدین جنبان چیست

سگ داند و کفشگر که در انبان چیست

شمارهٔ ۴۵

اطلاعات

برگردان به زبان ساده