جامی » دیوان اشعار » خاتمة الحیات » قطعات » شمارهٔ ۹

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>به گرد عارض تو گر دمیده یک دو سه موی</p></div>
<div class="m2"><p>مکن ز عشق من و حسن خویش قطع امید</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>که نگسلم ز تو پیوند مهر اگر به مثل</p></div>
<div class="m2"><p>خط تو زلف شود زلف ریش و ریش سفید</p></div></div>

دیوان جامی ـ ج ۲ (واسطة العقد، خاتمة الحیاة) - نورالدین عبدالرحمان بن احمد جامی - تصویر ۶۶۴

شمارهٔ ۱۰

به گرد عارض تو گر دمیده یک دو سه موی
مکن ز عشق من و حسن خویش قطع امید
که نگسلم ز تو پیوند مهر اگر به مثل
خط تو زلف شود زلف ریش و ریش سفید

هوش مصنوعی: این شعر درباره عشق و پیوند عاطفی صحبت می‌کند. شاعر به محبوب خود می‌گوید که حتی اگر چند موی سفید در سرش باشد، نباید از عشق او و زیبایی‌اش ناامید شوند. او تأکید می‌کند که هرگز از این پیوند محبت جدا نخواهد شد، حتی اگر شرایط تغییر کند.

شمارهٔ ۸

شمارهٔ ۹

هوش مصنوعی: اگر بر چهره‌ات چند تار مویی وزیده باشد، به خاطر عشق من و زیبایی خودت امیدوار نباش.

به گرد عارض تو گر دمیده یک دو سه موی

مکن ز عشق من و حسن خویش قطع امید

هوش مصنوعی: اگر پیوند محبت من با تو قطع نشود، حتی اگر موهای سفید من به زلف تو شبیه شود، همچنان به این عشق ادامه خواهم داد.

که نگسلم ز تو پیوند مهر اگر به مثل

خط تو زلف شود زلف ریش و ریش سفید

شمارهٔ ۹

اطلاعات

برگردان به زبان ساده