هوش مصنوعی: بر آفتاب، زنجیرهای شکننده را نپیچ و بر گل‌های یاسمن نیز طناب سیاه نزن.

هوش مصنوعی: ای رقیب، تو با یک لب‌تشر من را هزار بار زخم زده‌ای. مانند ماری که به دور خود می‌پیچد، این قدر غم و غصه به خود نچسبان.

هوش مصنوعی: بر تن کسی که عاشق شده و جانش را برای عشق فدای کرده است، خون به‌عنوان لباس است. پس مانند مرده‌ای که در کفن پیچیده شده، تو را به دور خود نپیچ.

هوش مصنوعی: می‌خواهم که سر خود را در کنار من بگذاری وقتی می‌خوابی امشب، ای خدا، که از دستورات من سرپیچی نکنی.

هوش مصنوعی: ای دل، باید بگویی که آن زلف بلند مانند طوماری است، پس در توصیفش زیاده‌روی نکن و حرفت را پیچیده نکن.

هوش مصنوعی: ای نسیم، به این لباس و پیراهن نزدیک نشو، چون بوی آن در هوا به مشام می‌رسد و جانکاه است.

هوش مصنوعی: جامی! برای تو همین کمال کافی است که در این شیوه‌ی خاص شعر و نظم خوب، حضور داشته باشی و از پیچیدگی‌ها دوری کنی.