هوش مصنوعی: بیا و برایم آن شراب خالص را بیاور، تا بتوانم از این دنیای مادی و زمینی خودم را رها کنم و به حقیقت‌ها بپردازم.

هوش مصنوعی: هرگز نباید از این مسیر پرخطر خارج شد، چرا که وابستگی به وجود و هستی همچون بند پای ماست.

هوش مصنوعی: فهمیدن هدف و مقصود کار ساده‌ای است، اما درک عمق و معنی این درک کار دشواری به شمار می‌رود.

هوش مصنوعی: تو می‌بینی اما در واقع خودت را نمی‌بینی. این دیدن واقعی نیست، مانند این است که به حقیقت نپیوندی.

هوش مصنوعی: چشم‌هایت مانند خارزار است و در آن خارها و خاشاک وجود دارد.

هوش مصنوعی: عجیب است که تو حتی نسبت به یک تار موی نابینایی‌ات هیچ نگرانی نداری.

هوش مصنوعی: چشم‌های تو مانند گل نرگس باز شده و با زیبایی خود، جهانی را به تاریکی و کوری انداختی. هرگز نمی‌توانم این زیبایی را انکار کنم.