هوش مصنوعی: ای کسی که به تماشای من نشسته‌ای، به آرامیِ زیبایی که در چهره من وجود دارد نگاه کن. جمعی از زیبارویان در کنار او قرار دارند، به شکوه و جلال او بنگر که همچون یک پادشاه است.

هوش مصنوعی: به سوی او می‌روم، اگر باور نداری، نگاهی به نشانه‌های آتشین اشکم بینداز که از دل تو برخاسته است.

هوش مصنوعی: من به خاطر کلاهی که نماد بندگی من است، سرافراز و سربلند هستم. مانند ماهی که در اوج زیبایی‌اش در آسمان می‌درخشد، به کلاهم بنگر.

هوش مصنوعی: باغ او سرسبز و شاداب است، در حالی که گیاه او پژمرده و خشک شده است. من به خاطر غم او دچار سرما و مشکلات شده‌ام، حالا گیاه من هم خشک و پژمرده شده است.

هوش مصنوعی: اشک‌های من مانند دانه‌هایی بر چهره زردم جاری شده‌اند. از مژه‌هایم، می‌توان فهمید که محبت او در دل من کاشته شده، اما من به مانند کاه، بی‌ارزش و کم‌اهمیت به نظر می‌آیم.

هوش مصنوعی: باد، پرده‌ای که از زلف او بر سر داشت را کنار زد و حالا برای من که خوشبختی‌ام سیاه است، جز او مانعی برای خوشبختی نیست.

هوش مصنوعی: هر کس به درگاه پادشاهی می‌رود، باید مانند جامی که بر تخت سلطنت قرار دارد، با افتخار و وقار باشد. من نیز با حالتی پر از جاه و مقام، در اینجا ایستاده‌ام.