هوش مصنوعی: کسی که ذکر و یاد او بی‌نهایت است و نمی‌توان او را به طور کامل توصیف کرد، گاهی اوقات در وصف و ستایشش می‌گویند که توانایی شمارش ثنای او را ندارند.

هوش مصنوعی: زمانی که در این شمارش به حقیقت دست یابم، نمی‌توانم به صراحت بگویم که کدام مسیر برای بیان حقیقت بهتر است، مانند کسی که از رنج و سختی‌ها در می‌گذرد.

هوش مصنوعی: اگر نعمت‌هایتان را بشمارید، نمی‌توانید همه آن‌ها را احصا کنید؛ چرا که در ابتدا شرط «اگر بشمارید» است و در ادامه می‌گوید «شما قادر به شمردن نیستید» که این خود نشان‌دهنده بی‌نهایت بودن نعمت‌ها است.

هوش مصنوعی: با عزت و خودکفایی به سوی فقر قدم گذاشتیم و همه وجودم را از نعمت‌های تو پر کرده‌ایم.

هوش مصنوعی: اگر هر یک تار مو بر بدنم سخن بگوید و از شکر و نیکی بگوید، چه کار می‌توانم بکنم که بتوانم چیزی را از آن شکر به اندازۀ یک تار مو ابراز کنم؟

هوش مصنوعی: هر نعمتی که داریم، خود نعمت دیگری را به همراه دارد. غیر از ناتوانی، هیچ چیز نمی‌تواند این مسیر را سخت کند.

هوش مصنوعی: درک ما از وجود و حقیقت تو، سال‌ها فاصله دارد و از کلام و گفتار ما تا فهم واقعی، راهی طولانی و بسیار بیشتر وجود دارد.

هوش مصنوعی: ما کجا می‌توانیم به ذات تو برسیم، وقتی که از گفتار ما تا وجود تو فاصله‌ای چنین زیاد وجود دارد؟ این همه وصف و توصیف از ذات تو، چگونه می‌تواند با حرف‌های ما سنجیده شود؟

هوش مصنوعی: اگر زبان شخصی از گفتن واژه‌ها درباره تو خودداری کند، نوشیدن یک جام برای او جایز است، زیرا وقتی او درباره تو چیزی نمی‌گوید، پس احساساتش نیز به او اجازهٔ چنین کاری را می‌دهد.