جامی » دیوان اشعار » فاتحة الشباب » رباعیات » شمارهٔ ۱۰۳

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>آمد سحری به خوابم آن قره عین</p></div>
<div class="m2"><p>تابان ز دو زلف او دو رخ کالقمرین</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>می ریخت ز دیده اشک و می گفت به ناز</p></div>
<div class="m2"><p>جامی چونی علی مقاسات البین</p></div></div>

فانوس خیال » تصویر 6489 - جامی » دیوان اشعار » فاتحة الشباب » رباعیات » شمارهٔ ۱۰۳

دیوان جامی ـ ج ۱ (فاتحة الشباب) - نور الدین عبدالرحمان جامی - تصویر ۸۶۸

شمارهٔ ۱۰۴

آمد سحری به خوابم آن قره عین
تابان ز دو زلف او دو رخ کالقمرین
می ریخت ز دیده اشک و می گفت به ناز
جامی چونی علی مقاسات البین

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر در خواب خود به دختری با چشمان سیاه و زیبا می‌نگرد که چهره‌اش مانند ماه می‌درخشد. او در حال اشک ریختن است و با ناز می‌گوید: "چطور می‌توانم مانند تو اندازه و صفات زیبایت را داشته باشم؟"

شمارهٔ ۱۰۲

شمارهٔ ۱۰۳

هوش مصنوعی: در سحرگاه در خواب دیدم آن چشم‌های سیاه و درخشان را که با دو زلفش، چهره‌اش همچون ماه شب‌تاب می‌درخشید.

آمد سحری به خوابم آن قره عین

تابان ز دو زلف او دو رخ کالقمرین

هوش مصنوعی: او اشک می‌ریخت و با ناز می‌گفت: جامی چه نیکو است! ای علی، تو چگونه به جدایی نرمیدی؟

می ریخت ز دیده اشک و می گفت به ناز

جامی چونی علی مقاسات البین

شمارهٔ ۱۰۳

اطلاعات

برگردان به زبان ساده