هوش مصنوعی: عقل و دل و ایمان از دست رفت و تنها چیزی که باقی ماند جان بود، مانند آن غریبی که از کاروان دور شده و تنها مانده است.

هوش مصنوعی: وقتی که بیماری و رنج را بررسی کردی، به یاد داشته باش که نباید میهمان را تنها نگه داری و باید او را همراهی کنی.

هوش مصنوعی: وقتی حرف و حدیث درباره موی یار به میان می‌آید، تو هم در خیال من حضور پیدا می‌کنی و از آن وسط فقط تو برای من مهم می‌شوی.

هوش مصنوعی: زیبایی زلف و خال و خط تو، به گونه‌ای است که عقل را به ترفند می‌گیرد و در میان همه توجه‌ها، تنها دزد و پاسبان تو هستی.

هوش مصنوعی: ای کاش زبان من مانند قلمی بود که می‌توانست شوق تو را با چندین زبان مختلف بیان کند، زیرا نمی‌توانم احساسات و عشق خود را تنها با یک زبان انتقال دهم.

هوش مصنوعی: چگونه می‌توانم از درد خود بنالم، وقتی که عشق تو به من زخم‌هایی زده که در هر جایی از وجودم تنها مانده‌اند؟

هوش مصنوعی: به بهشت نرو، اگر بی‌خیالش هستی، چرا که نوشیدن جامی که شادی نیاورد، مثل گشت و گذار در باغی خالی است.