هوش مصنوعی: هر کجا که آن معشوق زیبا و دلربا ظاهر شود، من از شوق و عشق، لباس روح خود را به خاطر شیدایی و محبت پاره می‌کنم و در همان جا می‌روم.

هوش مصنوعی: اگر از راهش دور می‌شوم و حالم خراب است، بگذارید خدا را، چون آرزو دارم که آنجا خاک شوم.

هوش مصنوعی: مرا به آتش نکش، ای آه! مبادا که در آن کوی، دود از سر این علف‌های هرز بلند شود.

هوش مصنوعی: به خاطر درد و مشکلاتی که داشتم، به شهری بی‌خانمان شدم و متوجه شدم که آنجا برای غریبه‌ها و بی‌پناهان، جایی سالم و بدون خونریزی نیست.

هوش مصنوعی: اگر جایی قدم بگذارم، کاش ابتدا آن را پاگذاشته و پاک کرده باشم، تا با مژگانم گرد و خاک را از آن مکان بزدایم.

هوش مصنوعی: من از آن دور می‌گذرم، با اندوهی عمیق که چگونه دل غمگین آنجا را تحمل می‌کند.

هوش مصنوعی: به خودت زحمت نده و از خون خودت چیزی برای دیگران فدای شکار نکن، زیرا در آنجا صید را با کمند نمی‌گیرند.