هوش مصنوعی: چشم‌های تو به اندازه‌ای بر دل‌های مردم تاثیر گذاشتند که گویا خون آن‌ها بر روی هم انباشته شده و کشته‌های زیادی در کوی تو به وجود آمده است.

هوش مصنوعی: صدها هزار شکل زیبا و دلربا خلق شده‌اند، اما هیچ‌کدام به اندازه‌ی تو دلنشین نیستند.

هوش مصنوعی: هر چه در دنیا می‌بینم، دوام ندارد و به یاد نمی‌ماند؛ گویی شکل و شمایل تو از جنس دیگر و فراتر از همه چیز است.

هوش مصنوعی: سازندگان نقش و نگار گاهی تصویر لب‌ها و دندان‌های تو را در دهان غنچه‌های تازه ببینید که قطرات شبنم بر آنها ریخته شده است.

هوش مصنوعی: بدون لب‌های زیبای تو، عاشقان شراب قرمزرنگ را از جام نوشیدند و آن را در همان لحظه از مژگان‌های خود ریختند.

هوش مصنوعی: این بیت به توصیف احساس درد و جدایی می‌پردازد. قلبی که از فراق و دوری رنج می‌برد، شبیه به دارویی خشک شده است که بر زخم‌ها ریخته شده و حالتی مُرهم‌وار دارد. این تصویر نشان‌دهنده عمیق بودن غم و درد جدایی است و چگونگی تأثیر آن بر روی روح و روان انسان را بیان می‌کند.

هوش مصنوعی: چگونه می‌تواند در دل یک جام که ویران است، گیاه خوشی و سرزندگی بروید در حالی که در آنجا بذر درد و غم پاشیده شده است؟