هوش مصنوعی: هر لحظه مانند گل چهره‌ای درخشان و آتشین می‌افروزی و شعله‌ای که در کاه و خاشاک می‌زنی، نشان از قدرت و شجاعت تو دارد.

هوش مصنوعی: اگر حجاب و حیرت از دیدگان کنار برود، عقل می‌تواند زیبایی تو را بهتر درک کند و روشن شود.

هوش مصنوعی: روح و جان تو خالص و پاک است و این بدن تو تنها پوششی است که بر تن داری. بنابراین، به جان پاکت هزاران بار درود و تحسین می‌فرستم.

هوش مصنوعی: هرچند که من کمترین شکار تو هستم، ولی آن را به سگان خود واگذار کن. اگر من شایستگی ندارم، چرا به من زنجیر و دام خود را می‌دهی؟

هوش مصنوعی: جامه جانم دچار آسیب و پاره‌پاره شد، اما از تو می‌خواهم که با لطف و رحمت خود کمکی کنی تا بتوانم این آسیب را ترمیم کنم.

هوش مصنوعی: ای ماه که در خرگاه نشسته‌ای، دامن خود را کنار بکش؛ وگرنه آه من به آسمان‌ها آسیب می‌زند و آن را می‌سوزاند.

هوش مصنوعی: در مسیر زندگی، جامی از خاک بر زمین افتاده و هرگز نتوانسته است آن ارزش و مقام را به دست آورد که سایه درخت سرو تو به خاک می‌دهد.