هوش مصنوعی: ای خاکی که در مسیر تو هست، عرش (آسمان) به خاطر ارزش و مقام تو، یک پایه و تاج دارد و به ارتفاع می‌رسد.

هوش مصنوعی: تو در وضعیت یتیمی قرار داری، اما تو جایگاهی بالاتر از همه دیگران داری، مانند درخشندگی جواهر تاج.

هوش مصنوعی: شکوه و افتخار تو به خاطر فقر و تهی‌دستی‌ات است، به‌طوری که بزرگان و تاجداران برای ورود به درگاهت باید هزینه بدهند.

هوش مصنوعی: در شب تاریک و کج‌راهی، نور تو به‌عنوان چراغی درخشان و راهنما به حساب می‌آید.

هوش مصنوعی: آیات تو در این زمان مانند نشانه‌هایی است که در شب دیده می‌شود، همانند خطوطی که بر صفحه عاج نقش بسته‌اند.

هوش مصنوعی: بر روی دست تو، که نماد بزرگواری‌ات است، شرم و حیا موج می‌زند؛ همچون دریای مواجی که در تلاطم و جنب و جوش است.

هوش مصنوعی: شخصی به شدت در انتظار رسیدن به توست، در حالی که در کنار او، فرش‌ها و پارچه‌های گران‌قیمت زیر پا گسترده شده است.

هوش مصنوعی: جامی که به واسطه‌ی طوفان طغیان و نافرمانی به هم ریخته، تمام زحمات و عباداتش به نابودی رفته است.

هوش مصنوعی: حالا این مسکین که از عذرخواهی کناره‌گیری کرده، به پشتبانی و کمک تو نیازمند است.