هوش مصنوعی: وقتی آن بی‌رحم در مقابل اسیران غم نشسته، سؤال اینجاست که چرا آنقدر به ندرت می‌نشیند و ابراز همدردی نمی‌کند.

هوش مصنوعی: می‌خواهم چند وقتی با تو بنشینم و صحبت کنم، حالا که وعده‌ات را انجام دادی و اندکی وقت در کنار هم هستیم.

هوش مصنوعی: اگر در دستم گلی از باغ حرم نیست، همین که خار بیابان زیر پایم نشسته، برایم کافی است.

هوش مصنوعی: اگر کسی در زیر شن‌های بیابان خوابیده باشد، چه اهمیتی دارد؟ آن شخص را که روحش مانند پرنده‌ای بر بام حرم نشسته است.

هوش مصنوعی: قلبم به شدت تحت فشار است و نمی‌تواند به خوبی بتپد، زیرا تیر محبت تو به قدری دردناک و نزدیک به هم قرار گرفته که تحملش برایم دشوار شده است.

هوش مصنوعی: اشک های من به خاطر تو هرگز از درگاهت دور نمی‌شوند، درست مانند کسی که به در خانه‌ی بخشنده ها نشسته است و هرگز از آنجا نمی‌رود.

هوش مصنوعی: وقتی که جامی را در حالتی دید که در وصل به محبوبش بسته بود، در گوشه‌ای از صبر نشست و روی به دیوار غم کرد.