هوش مصنوعی: دل آزرده و خسته‌اش را با غم جدایی رها کرد و دیگر تحمل گفتگو را نداشت، به همین خاطر خانه‌اش را به مهمان سپرد.

هوش مصنوعی: تیر تو به قلبم اصابت کرد و دل به شدت فشرده شد، رو به نیستی نهاد و جانم را به تیر سپرد.

هوش مصنوعی: کعبه به سمت تو جذب شد و خاک درگاهت را به سفر و زاد و توشه‌ام تبدیل کردم و آن را زیر سایه درختان گذاشتم.

هوش مصنوعی: گریه‌ام چراغ زندگی‌ام را خاموش کرد، اما گرمای دل همانند آتش، سوزش پنهانی را درونم باقی گذاشت.

هوش مصنوعی: اگر دل من دچار آشفتگی باشد و عقل و صبر راستین از من بگیرند، چه اهمیتی دارد؟ زیرا شکر خدا که ایمانم را حفظ کرده‌ام.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به تصویر زیبایی از عشق و احساسات عمیق خود اشاره می‌کند. او به شدت مجذوب محبوبش است و هر حرکت او برایش غیرقابل تحمل و دردناک است. محبوب با ناز و جفا از کنار او عبور می‌کند و هر بار که قدم برمی‌دارد، شاعر را بیشتر به حیرت و شگفتی می‌کشاند. این عشق و دلبستگی او را در حالتی از والگی و بلاتکلیفی قرار داده است.

هوش مصنوعی: یک مرد بیدل و دل شکسته، از محبوبان شهر ناامید شد و تصمیم گرفت تا سفر کند و شهر را به قصد جایی دیگر ترک کرد.