هوش مصنوعی: لبخند تو مانند شهدی شیرین است که جان مرا تغذیه می‌کند و با یک لبخندت، می‌توانی زندگی را به افراد بسیاری بازگردانی.

هوش مصنوعی: دل شکستۀ من در آن زلف، مثل تکه‌های پاره‌پاره بود که باد آن‌ها را پراکنده کرد.

هوش مصنوعی: چگونه ممکن است بنده‌ای مانند من از عشق تو رهایی یابد، در حالی که عشق تو حتی شاهان را به بندگی واداشته است؟

هوش مصنوعی: از یک تار موی تو که تا پایم رسید، توانستم عمر طولانی و پایدار بسازم.

هوش مصنوعی: تنها کسی که شایستهٔ زندگی ماندن است، انسانی است که با تمام سختی‌ها و مشکلات کنار بیاید و به زندگی ادامه دهد.

هوش مصنوعی: در خوابم، به خاطر یک بوسه نتوانستم شرمنده‌ات باشم، اما لب‌های تو دیشب باعث شرمندگیم شدند.

هوش مصنوعی: لب‌های تو مانند جامی است که جان انسان را بخشیده و باده‌ای که مستی را به وجود می‌آورد، در آن می‌ریزد.