هوش مصنوعی: تو تنها کسی هستی که درد و غم تو همیشه با من است و هر گونه بدی که از تو به من برسد برایم خوشایند است.

هوش مصنوعی: از درد و رنجی که در دل دارم، چه بنویسم بر چهره‌ام؟ وقتی که آنچه در ذهن و قلب من است، برای تو پنهان نیست.

هوش مصنوعی: من نزد تو می‌آیم و جانم را به تو تقدیم می‌کنم، اما تو که شاهی هستی، چرا به این هدیه‌ی کوچک من توجهی داری؟

هوش مصنوعی: سعادت من این است که وقتی تو مرا می‌بینی، به یاد می‌آوری که این گدا به چنگ من افتاده است.

هوش مصنوعی: مثل بخاری که می‌سوزد و بوی خوشی دارد، من دچار درد و غم هستم. در طول شب، به جای شادی و جشن، صدای ناله و فریاد من در آسمان می‌پیچد.

هوش مصنوعی: در کوی محبوب، حتی بر روی خار و گیاهان هم احساس راحتی و خوشحالی می‌کنم، گویی که اینجا همان بستر نرم و حریرین من است.

هوش مصنوعی: اگر به خاطر غم عشق از پا بیفتم، نگران نباشم چون دوست مثل یک کرم به کمک من می‌آید.