هوش مصنوعی: اگر در خاک باشم و در مسیر تو، بهتر است که خشت‌هایم از خاک برای جستجوی تو باشد تا اینکه روزنه‌ای در جای آن خشت از بهشت وجود داشته باشد.

هوش مصنوعی: موهایت را در روز روشن بیرون بینداز تا مانند بهشت بشود، ای زیبا که خاک درگاه تو خوشبوی چون عطر است.

هوش مصنوعی: ای عزیز، رابطه‌ی ما مانند ریسمانی است که به ایوان وصال متصل شده، اما افسوس که روزگار بی‌رحم و زمانه‌ای که به تندی می‌گذرد، این ریسمان را کوتاه می‌کند.

هوش مصنوعی: نور یقین دل بت پرستان را روشن می‌کند، اگر روشنی چهره‌ات مانند شمع در دل آن‌ها بخواهد جرقه‌ای بزند و چراغی در معبد آنها افروزد.

هوش مصنوعی: چشم من از اشک و غم پر شده است و در تو محبت و عشق ریشه دوانده است. خانه‌ای که ویران شده بود، با باران و بخشش دوباره زندگی یافته است، اگرچه زراعت و کشت هم اکنون سرسبز شده است.

هوش مصنوعی: من آن خط زیبا را در دل قرار دادم و برای شادی‌ام نوشتن سرگرمی‌ام را آغاز می‌کنم، اما چون نامه را نوشتم، ناچار باید آن را دوباره بنویسم.

هوش مصنوعی: ای نازنین، این غزل، نامه‌ای است پر از عشق و شوق که از قلب جامی به سوی تو ارسال شده است. در این پایان، نام خود را با اشک چشمانم نوشته‌ام.