هوش مصنوعی: به سگ گفتند چرا نمی‌توانی در هر خانه‌ای که هستی دور آن بچرخی و از هر آستانه‌ای که دراز بکشی، عبور کنی؟

هوش مصنوعی: او گفت که من از حرص و طمع دور هستم و به داشتن قناعت و بی‌طمعی شناخته می‌شوم. از داشتن کمی نان راضی هستم و حتی از خوردن استخوان‌های خشک نیز خوشنودم. اما او که گداست در واقع نماد حرص و طمع است و در ادعای گرسنگی خود را به دروغ نشان می‌دهد. نان یک هفته‌اش در کیسه است و زبانش مدام در جستجوی نان یک شبه تکان می‌خورد. غذای ده روزه‌اش در پشت سر دارد و عصایش را در دست دارد که برای گدایی استفاده کند. قناعت از حرص و طمع دور است و کسی که قانع است، از افرادی که حریص و طمعکارند، بیزار است.

هوش مصنوعی: هر کسی که ارزش قناعت را در وجودش جای دهد، از هر نوع حرص و طمع دور خواهد شد و دستش به هیچ چیز گرسنگی نمی‌زند.

هوش مصنوعی: هر جا که قناعت و رضایت به داشته‌ها مطرح شود، خریداران حرص و آز را تحت تأثیر قرار می‌دهد و به نوعی بازار طمع و رقابت شدید را متوقف می‌کند.