گنجور » جامی » رسالهٔ اربعین » (۲) مَنْ أَعْطٰى لِلهِ، وَمَنَعَ لِلهِ، وَأَحَبَّ لِلهِ، وَأَبْغَضَ لِلهِ، فَقَدْ اسْتَکْمَلَ إِیمَانَهُ. (سنن ابی داود)

(۲) مَنْ أَعْطٰى لِلهِ، وَمَنَعَ لِلهِ، وَأَحَبَّ لِلهِ، وَأَبْغَضَ لِلهِ، فَقَدْ اسْتَکْمَلَ إِیمَانَهُ. (سنن ابی داود)

هر که در حبّ و بُغض و منع و عطا

نبودش دل به غیر حق مایل

نقدِ ایمان خویش را یابد

بر مَحَکّ قبولِ حق کامل

وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)

قالب شعری: غزل/قصیده/قطعه

منبع اولیه: کمال رحمانی

* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.

هر که در حبّ و بُغض و منع و عطا

نبودش دل به غیر حق مایل

هوش مصنوعی: هر کسی که در عشق و دشمنی و دادن و نگرفتن، دلش به غیر از حق تعلق نداشته باشد.

نقدِ ایمان خویش را یابد

بر مَحَکّ قبولِ حق کامل

هوش مصنوعی: هر کس باید ایمان خود را بر اساس معیارهای درست و معیاری از حقانیت بسنجید و امتحان کند.