هوش مصنوعی: وقتی یوسف از خداوند دستور یافته که با زلیخا ازدواج کند.

هوش مصنوعی: خسرو برای برگزاری جشن، پایه‌ریزی کرد و وسایل جشن را در وسط کار قرار داد.

هوش مصنوعی: فرمانروای مصر و بزرگان آن سرزمین را به مهمانی دعوت کرد و جایگاه ارجمند و بالای خود را به آنها نشان داد.

هوش مصنوعی: به اصول و قوانین خلیل و مذهب یعقوب پایبند باش و به زیبایی ظاهری و باطنی توجه کن.

هوش مصنوعی: زلیخا را به همسری انتخاب کرد و به این ترتیب، گوهری منحصر به فرد را به زندگی خود آورد.

هوش مصنوعی: به او، ای ماه نورانی، هدیه و تحفه‌ای نثار کن و تا به روزی خوش و مبارک، به شاه و سربازانش تبریک بگو.

هوش مصنوعی: یوسف برای عذرخواهی از جمع حاضر به پا خاست و از آن‌ها خواست که او را ببخشند.

هوش مصنوعی: زلیخا را به سوالی که در دلش بود، به اتاق خصوصی خود فرستاد تا به تنهایی با او صحبت کند.

هوش مصنوعی: همه پرستاران به سرعت به سمت او رفتند و افسران نیز به احترام او ایستادند.

هوش مصنوعی: زیبایی دلربای او به حدی است که مردم به احترامش لباس‌های زرین و زرق و برق‌دار می‌پوشند.

هوش مصنوعی: زمانی که شلوغی و سر و صدای مردم به پایان می‌رسد، هر کس به منزل خود می‌رود و گام‌هایش را به سمت خانه برمی‌دارد.

هوش مصنوعی: عروسی زیبا مانند ماه، با نقابی از عنبر، پرده‌ای زرق و برق‌دار بر روی زمین کشیده است.

هوش مصنوعی: به خاطر درخشش فیروزه‌ای بر دامان طارم، نورانی شد جهان به مانند ستارگان.

هوش مصنوعی: آسمان، مانند نخی درخشان، ستاره‌های خوشه‌چینی را به خود آویخته و افق سرخ رنگی که شبیه یاقوت است، با نورهای درخشانش ترکیب شده است.

هوش مصنوعی: جهان به مانند شعری شبانه شده است که پرده‌ای از رازها آن را پوشانده و در این پرده، جهانی از رازهای پنهان وجود دارد.

هوش مصنوعی: در یک مکان خصوصی و دور از نگاه دیگران، دوستان نزدیک به هم جمع شدند و برای حفظ این جلسه، بر روی موضوعات مهم و خصوصی خود پرده‌ای کشیدند تا هیچ کس از آنها باخبر نشود.

هوش مصنوعی: زلیخا در حال انتظار است و قلب او به شدت می‌تپد، در حالی که در پس پرده مشغول رقص است.

هوش مصنوعی: این کسی که در کناره آب نشسته و تشنه است، آیا در واقع بیدار است و واقعیت را درک می‌کند یا در خواب و خیال است؟

هوش مصنوعی: آیا از این تشنگی سیراب خواهد شد یا این احساس تساوی به دلش نخواهد نشست؟

هوش مصنوعی: چشمانش گاهی از خوشحالی پر از اشک می‌شود و گاهی از نگرانی و ناامیدی پر از خون.

هوش مصنوعی: گاهی می‌گویی که من به خوشبختی این روزگار ایمان ندارم.

هوش مصنوعی: گاهی می‌گویی که محبت و لطف دوست به همه می‌رسد و ناامیدی از لطف او، نادرست است.

هوش مصنوعی: گاهی درگیر افکار و اندیشه‌هایم هستم که در این میان، گاهی احساس خوبی دارم و گاهی احساس خوبی ندارم.

هوش مصنوعی: ناگهان دید که ماهی از پشت پرده ظاهر شد و خانه را بدون پرده زیبا کرد.

هوش مصنوعی: زمانی که زلیخا به یوسف نگاه کرد، هر بار که چشمش به او می‌افتاد، شوق و زیبایی او را بیشتر جذب می‌کرد.

هوش مصنوعی: آن نور از خود خارج شد و به واسطه روشنایی‌اش، سایه را دور کرد.

هوش مصنوعی: وقتی یوسف عشق و محبت معشوق را مشاهده کرد، از دیدار او احساس تنهایی و بی‌خود بودن کرد.

هوش مصنوعی: از محبت خداوند، او را به جایگاهی بلند نشاند و در کنار خود، به او آرامش و آسایش بخشید.

هوش مصنوعی: به خاطر عطرش او را به هوش آورد و از خواب عمیقش بیدار کرد.

هوش مصنوعی: به آن چهره‌ای که باعث می‌شود چشم‌ها به آن خیره شوند و از آن، دل پناهی پیدا کند، همواره خوش‌حال و شاداب بوده‌ایم.

هوش مصنوعی: وقتی به چهره‌ای زیبا نگاه کردم، مانند نقش و نگارهای چین بر روی پارچه‌ای نرم و لطیف بود.

هوش مصنوعی: وقتی چهره پری زیبا و دلپذیر او را می‌بینم، به خاطر زیبایی‌اش تمام آراستگی‌ها و آرایش‌ها بی‌فایده به نظر می‌رسند.

هوش مصنوعی: وقتی نگاهش بر او افتاد، دلش پر از آرامش شد و ناگهان به سمت بوسه و نزدیکی‌اش کشیده شد.

هوش مصنوعی: او لب شیرینش را بوسید و سپس با دندان میوه ترش را گاز زد.

هوش مصنوعی: وقتی که به خاطر آن مهمان خوشبخت، دو لب خود را بر سفره پیوند او می‌گذارم، مانند نمکدان است.

هوش مصنوعی: به همین دلیل او ابتدا بوسه را آغاز می‌کند، چرا که شروع هر کار خوبی با نمک و شیرینی همراه است.

هوش مصنوعی: وقتی شوق و عشق زیادتر شد، او دو دستش را در میانه کمرش قرار داد.

هوش مصنوعی: بدون تلاش و زحمت، نمی‌توان به دستاوردهای ارزشمند و گرانبهایی رسید.

هوش مصنوعی: در دل درخواست‌ها، تند و چابک باش و به دنبال گنج نابی که در درون خود داری، بگرد.

هوش مصنوعی: او را در برابر آن درخت سرسبز و خوش‌اندام قرار دادند و بر سرش گیسویی از نقره خالص انداختند.

هوش مصنوعی: نه کسی که به نیرنگ و فریب دست زده و نه کسی که به خیانت قفل دستاوردش را شکسته، به سوی حقیقت نرفته‌اند.

هوش مصنوعی: کلید اصلی را از یاقوت ساخته‌اند، قفل را باز کرده و درون آن گوهر نهادند.

هوش مصنوعی: کمیت در فضایی محدود به حرکت درآمد و چون به اندازه‌ای زیاد رسید، پایش به مشکل برخورد.

هوش مصنوعی: وقتی که نفس سرکش به خودخواهی و سرکشی می‌پردازد، در پایان به این نتیجه می‌رسد که از خودخواهی و وجود فردی فاصله بگیرد و به یک حالت رهایی و آزادی برسد.

هوش مصنوعی: در نیمه شب، فردی تشنه از خواب بیدار شد و برای نوشیدن آب، سرش را در آب‌های زلال برکه‌ای نقره‌ای فرو برد.

هوش مصنوعی: او در ابتدا در یک وضعیت سخت و مشکل گرفتار شد، اما در نهایت با خوشحالی و سربلندی از آن مشکلات خارج شد و به حالت طبیعی خود بازگشت.

هوش مصنوعی: دو غنچه از دو گل با نسیم صبح دم بر یکدیگر شکفته و گل داده‌اند.

هوش مصنوعی: در این جمله به موضوعاتی اشاره شده که برخی از آن‌ها بیان نشده و برخی دیگر به طور واضح و آشکار مطرح شده‌اند. همچنین، بعضی از مسایل و حقایق وجود دارند که در بین این گفته‌ها وجود دارند ولی هنوز به صورت صریح بیان نشده‌اند. به نوعی، این عبارت به ارتباط بین افکار و اطلاعاتی که بیان شده و آنچه که هنوز در سکوت باقی مانده، اشاره دارد.

هوش مصنوعی: وقتی یوسف جواهر ارزشمند ناچیده را دید، از باغش غنچه‌ای که هنوز باز نشده بود را چید.

هوش مصنوعی: او به او گفت: این گوهر نازک و باارزش چگونه باقی مانده است، مانند گل که در باد سحر هنوز شکفته نشده است.

هوش مصنوعی: او گفت تنها عزیز من را کسی ندیده است، اما او غنچهٔ باغم را نچیده است.

هوش مصنوعی: اگرچه در مسیر آرزوها و جاه و مقام خیلی سریع و باهوش حرکت می‌کنی، اما در زمان رسیدن به موفقیت و خواسته‌هایت ممکن است ضعف نشان دهی و نتوانی به خوبی عمل کنی.

هوش مصنوعی: من در خواب، کودکی را دیده بودم که از تو نام و نشانی می‌پرسید.

هوش مصنوعی: تو برای من نعمت‌ها و رحمت‌های زیادی فراهم کرده‌ای و این هدیه ارزشمند را به من سپرده‌ای.

هوش مصنوعی: از هر کسی که این اعتبار را داشتم، آن را در پاس نگه نداشتم؛ اما بر روی گوهر خود، هیچ کس نتوانست نقطه‌ای از الماس را بگذارد.

هوش مصنوعی: خوشبختانه این مال با ارزش که از دشمنی و خیانت دور مانده، محفوظ و به امانت مانده است.

هوش مصنوعی: اگرچه بارها از تیغ خطر ترسیده‌ام، اما هیچ گاه در برابر تو خود را تسلیم نکرده‌ام.

هوش مصنوعی: وقتی یوسف این حرف را از آن دختر زیبارو شنید، بر محبتش افزوده شد.

هوش مصنوعی: او به او گفت: ای کسی که زیبایی‌ات از حور عین بیشتر است، بدان که این زیبایی که اکنون می‌بینی بهتر از آن چیزی است که قبلاً در جستجویش بودی.

هوش مصنوعی: او گفت که بله، اما مرا عذر کن، چون من به خاطر درد عشق بسیار در عذاب بودم.

هوش مصنوعی: دل پر از شوق و اشتیاقی است که هیچ پایانی ندارد و جان پر از دردی است که هیچ درمانی برایش وجود ندارد.

هوش مصنوعی: تو به قدری زیبا هستی که همین زیبایی‌ات هر لحظه شور و شوق و هیجان را بیشتر می‌کند.

هوش مصنوعی: تحمل و صبر از تو نبود، پس به من اجازه بده که از عفوت بهره‌مند شوم.

هوش مصنوعی: اگر سخنی از عشق واقعی و کامل برخیزد، دیگر معشوق و عاشق چگونه می‌توانند با یکدیگر دشمنی کنند؟