هوش مصنوعی: چنان که قلم تصویری از این داستان ترسیم کرد که وقتی یوسف از خانه بیرون آمد.

هوش مصنوعی: عزیزش از خانه بیرون آمد و گروهی از دوستان نزدیکش هم به او ملحق شدند.

هوش مصنوعی: هنگامی که در حالت پریشان او چیزی را مشاهده کرد، از او درباره آن حالت پریشان پرسید.

هوش مصنوعی: او با ادب و نیکو سخن، پاسخی به او داد، و از اتهام و فاش کردن آن راز خالی ماند.

هوش مصنوعی: محبوبش را با لطف و محبت گرفت و به سمت آن زیبا روی راهبرد.

هوش مصنوعی: وقتی آنها یکدیگر را ملاقات کردند، با خود گفتند که یوسف درباره من با عزیز صحبت کرده است.

هوش مصنوعی: به خاطر حدس و گمانی که وجود داشت، صدای نگاهی به حقیقت و رازهایی که در پس آن پنهان بود، برملا شد.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که ای میزان عدالت، سزاوار نیست که شخصی که با اهلش بر طبق پیمان و وفاداری زندگی نکرده، مورد پاداش قرار گیرد. به عبارتی دیگر، کسی که به اصول و مبانی اخلاقی یا وفاداری پایبند نیست، نباید انتظار پاداش یا مکافات داشته باشد.

هوش مصنوعی: شخصی بدون تفکر و تامل به کار خود پرداخت و در این راه به خیانت و نیرنگ دست زد.

هوش مصنوعی: عزیزش به او اجازه داد، ای زیبای پری مانند، که این چه کاری است که کرده‌ای و به این شکل کج و معوج ظاهر شده‌ای؟

هوش مصنوعی: این بنده عبری می‌گوید که از آغاز زندگی خود به لطف تو افتخار یافته و سرافراز شده است.

هوش مصنوعی: در این تنهایی، با آرامش خوابیده بودم و از مشکلات زندگی دور شده بودم.

هوش مصنوعی: وقتی که دزدان به سر بالینم نزدیک شدند، هدفشان برداشت از گل‌های نسرینم بود.

هوش مصنوعی: او در خیال خود تصوری از من ندارد، اما با این حال به خوشحالی و زیبایی‌ای که به من می‌دهد، مرا به سمت باغ گلستان راهی می‌کند.

هوش مصنوعی: به اجازه باغبان، سنبل ناخواسته در آغوش کشیده شده و گل به سرقت رفته است.

هوش مصنوعی: هرگاه که به غیر عاقل و خردمندی دست پیدا کنم که بتواند گنجینه‌ی وصال من را بگشاید و مرا از قید و بند آن آزاد کند.

هوش مصنوعی: من از خواب عمیق بیدار شدم و از حالت بی‌خبری به حالت هشیاری رسیدم.

هوش مصنوعی: از بیداری من ترسید و از خدمتگزاری من فرار کرد.

هوش مصنوعی: چهره‌اش از خجالت به طرف در برگردانید و روی نیکبختی را به نشان افتخار نشان داد.

هوش مصنوعی: با شتاب و عجله از پشت سر او بیرون دویدم و قبل از اینکه پایم را داخل بگذارم، به او رسیدم.

هوش مصنوعی: دستش را با دقت و سریع گرفتم و مانند گلی که در لباسش شکاف بیفتد، او نیز به این امر واکنش نشان داد.

هوش مصنوعی: پیراهنی که چاکش باز است، به مانند زبانی است که قول و حرف مرا به وضوح بیان می‌کند.

هوش مصنوعی: اکنون بهتر است که مانند کسانی باشی که از چیزهایی که نمی‌پسندند دوری می‌کنند و مدتی او را در قید و بند زندان نگه‌داری.

هوش مصنوعی: به خودت زحمت نده و دردی را به وجود نیاور که باعث رنج و ناراحتی او شود.

هوش مصنوعی: این عبارت به این معناست که آیا تو این رنج و مشکل بزرگی که بر او رفته را می‌پسندی، چرا که ممکن است برای دیگران درس عبرتی شود؟

هوش مصنوعی: عزیز وقتی این حرف را شنید، دیگر نتوانست خودش را همان‌طور که قبلاً بود، ببیند.

هوش مصنوعی: او از راه درست دلش آزرده شد و زبانش را به‌عنوان ابزاری برای انتقاد و سرزنش آماده کرد.

هوش مصنوعی: به یوسف گفتم: وقتی که من شروع به ارزیابی ارزش تو کردم، متوجه شدم که در این معامله به اندازه‌ای که باید، سودی نصیبم نشده و همه سرمایه‌ام بر باد رفته است.

هوش مصنوعی: پس از تو، فرزندی را به سرپرستی پذیرفتم و با تمام توان و امکانات، مقام و جایگاهش را بس عالی کردم.

هوش مصنوعی: من زلیخا را به عشق تو تشویق کردم و کنیزان را نیز به خدمتگزاری و پرستاری از تو گماشتم.

هوش مصنوعی: بسیاری از یاران و خدمتگزاران تو، به خاطر موقعیت و صفات تو به خدمت درآمده‌اند، آنها وفادار و فداکار تو هستند.

هوش مصنوعی: من اموال خود را به تو بخشیدم، اما اختیارت را به تو ندادم و نمی‌خواهم که در هیچ کاری دل مرا ناراحت کنی.

هوش مصنوعی: این عمل که انجام دادی، نشان از ناآگاهی تو دارد. خدایا، چه ناپسند بود این کار که از تو سر زد.

هوش مصنوعی: در این مکان پر از مشکلات و آفات، جز کار نیک و لطفی که اهل نیکی انجام می‌دهند، چیزی سزاوار پاداش نیست.

هوش مصنوعی: تو نعمتی را که به تو داده شده نادیده گرفتی و به جای قدردانی از آن، ناسپاسی کردی، به حدی که به نافرمانی کشیده شدی.

هوش مصنوعی: از جایی که به حقیقت نزدیک شدی، جای خود را ترک کردی و در عوض به نعمت‌ها و دوستی‌ها خیانت کردی.

هوش مصنوعی: وقتی یوسف از محبت و مقام عزیزانه‌اش آگاه شد، مانند مو که در گرمای آتش می‌پیچد، دچار حیرت و شگفتی شد.

هوش مصنوعی: به او گفت: ای عزیز، این قضاوت را نکن؛ این همه گناهان باید مورد عفو قرار گیرد و موجب خوار شدن ما نشود.

هوش مصنوعی: زلیخا هر چه بگوید نادرست است و گفتارهای او بی‌فایده و کم‌نور مانند چراغی هستند که روشنایی ندارند.

هوش مصنوعی: زن از سمت چپ آفریده شده است و هیچ‌کس از آن که از سمت چپ بوجود آمده، هرگز از راست وجود ندارد.

هوش مصنوعی: هر کس که بفهمد راست و چپ را از هم، می‌داند که تشخیص راست از چپ کار آسانی نیست و به سادگی امکان‌پذیر نیست.

هوش مصنوعی: تا وقتی که تو مرا با چشمانت می بینی و در جام من از شراب می نوشی، آرزوی تو از من برآورده می شود.

هوش مصنوعی: گاهی از پشت سر به من نزدیک می‌شود و گاهی از جلو می‌آید، تا به لطف کلک و فریبش، من را به خود جلب کند.

هوش مصنوعی: هرگز به او نگاه نکرده‌ام و هرگز چشمم را به جمع عاشقان او نیفکنده‌ام.

هوش مصنوعی: من چه کسی هستم که بخواهم به معصومیت و حرمت تو خیانت کنم؟

هوش مصنوعی: بنده‌ای که خود را برابر با مولایش ببیند و به نشستن بر جایگاه او افتخار کند، خوب نیست.

هوش مصنوعی: از دوری و غربت، دلم پر از درد و داغ شده و این حس جدایی در همه جا وجود دارد و آرامش را از من گرفته است.

هوش مصنوعی: زلیخا پیام‌آوری به سمت من فرستاد و در دلش صد اندیشه و فکر مختلف داشت.

هوش مصنوعی: با جذابیت‌های دلنشین و فریبنده‌اش مرا از مسیرم منحرف کرد و در این تنهایی همراهی‌ام کرد.

هوش مصنوعی: خواست برآورده کردن نیاز خود باعث شد که از من آرامش و سلامت برود.

هوش مصنوعی: با تمام ناامیدی و بی‌چاره‌گی، به سمت در دویدم و در نهایت به آنجا رسیدم.

هوش مصنوعی: اینک دامن من را گرفته و از قسمت پشت پیراهنم را پاره کرد.

هوش مصنوعی: من با او جز این هیچ کار دیگری نداشته‌ام و غیر از این رابطه، هیچ معامله‌ای نمی‌تواند وجود داشته باشد.

هوش مصنوعی: اگر به ناحق بودن این موضوع اعتقاد نداری، پس بدون هیچ مشکلی هر چه می‌خواهی انجام بده.

هوش مصنوعی: زلیخا وقتی این داستان را شنید، ابتدا به پاکی خود فکر کرد و به یاد خدا افتاد.

هوش مصنوعی: پس از آن، سوگندهای دیگری خورده شد که برتری شاه مصر بر تاج و افسرش را نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: به خاطر خوش‌اقبالی و مقام والایش که خوشی و کامیابی را برای خود و دیگران به ارمغان آورد.

هوش مصنوعی: در واقع، زمانی که در یک دعوا و مشاجره به گواهی نیاز داریم و هیچ شاهدی وجود نداشته باشد، قسمتی که به آن سوگند خورده می‌شود، چه ارزشی خواهد داشت؟

هوش مصنوعی: قسم‌های زیادی که به راحتی گفته می‌شوند، در واقع نشانه‌ای از دروغ‌گویی و فریبکاری هستند.

هوش مصنوعی: پس از قسم خوردن، اشک‌ها از چشمان ریخت که یوسف از ابتدا این دردسر را به وجود آورد.

هوش مصنوعی: چراغی که از دروغ روشن شده، توسط زن کافر، تنها با اشکی که دروغین باشد، می‌تواند روشنی داشته باشد.

هوش مصنوعی: وقتی که روغن چراغش روشن شود، در عرض یک ساعت دنیایی را می‌سوزاند.

هوش مصنوعی: عزیز، آن گریه و سوگند که وقتی دیدی که کارها آرام و مرتب شده، همه چیز را به هم ریخت و به هم زد.

هوش مصنوعی: او به سرهنگ اشاره کرد تا هرچه زودتر بر جان یوسف ضربه‌ای وارد کند، مانند آتش زدن چوب عود.

هوش مصنوعی: غم مانند زخمی بر جان او نشسته و نشان‌هایی از آرامش را از دلش می‌کَشد.

هوش مصنوعی: او را آنچنان در قید و بند نگه می‌دارد که راز پنهان او به وضوح نمایان شود.