هوش مصنوعی: ای کسی که با وجود زیبایی‌ات، پرندگان سر خود را از شرم تو زیر بال‌هایشان پنهان کرده‌اند.

هوش مصنوعی: انسان به دلیل شرم و حیا، کارش دشوار شده و برای پوشش خود از برگ درختان استفاده کرده است.

هوش مصنوعی: شب پر از ستاره‌های درخشان است و چشم خجالت، به زمین دوخته شده است.

هوش مصنوعی: صبح، دور در تو، نشانه‌ای از چرخش آسمان وجود داشت که از حرارت آفتاب بود.

هوش مصنوعی: من در حالتی هستم که در مقابل زیبایی و جذبه تو، مثل کسی که در برابر ناتوانی‌اش سر در می‌آورد، خاضع و مؤدبانه ایستاده‌ام.

هوش مصنوعی: چون ماه با چهره‌اش وارد شده، در اینجا کم و کسری وجود دارد و حلقه‌ای از دوستان دور هم جمع شده‌اند.

هوش مصنوعی: به کسانی که به رازها و مطالب خصوصی دسترسی دارند، اجازه بده که در این دایره بمانند و از درهایی که به جایی نمی‌رسند، دوری کنند.

هوش مصنوعی: اگر انسان به حرص و خواسته‌های نفسانی خود بنده باشد، به خاطر بندگی‌اش از این وضعیت شرمنده خواهد بود.

هوش مصنوعی: زمانی که انسانی به خاطر افشای عیب یا خطایی شرمنده می‌شود، سرانجام آن عیب یا خطا برای او عادی و ساده می‌شود.

هوش مصنوعی: زن، با سادگی خود در کلامش آزادی را به تصویر می‌کشد و نشان‌دهنده روح آزادگی‌اش است.