هوش مصنوعی: غم شبگیر بر دل صادق چیره شد و در صبحگاه، دست یک سالخورده را گرفت.

هوش مصنوعی: با اراده و تلاش، خود را برای خدمت به او آماده کرده‌ام تا به درجات بالای روحانی دست یابم.

هوش مصنوعی: روزی یک پیر (شخصی با تجربه و معنوی) درباره عرفان صحبت می‌کرد و در این گفتگو، نکات عمیق و رازهای باطنی را به گونه‌ای بیان می‌کرد که به نظر می‌رسید آنها را به بازی چوگان تشبیه کرده است.

هوش مصنوعی: شنوندگان همه با سرهای پایین و خجالت در پیش، از خودشان فاصله گرفته‌اند و تنها به حرف‌ها گوش می‌دهند.

هوش مصنوعی: آن کسی که به دنبال حقیقت است، به حضور تو آمد، زیرا به او دستور داده بودی، ای منبع روشنی.

هوش مصنوعی: همه چیز، چه خشک و چه تر، به کلی سوخته است تا تنوری به شدت شعله‌ور شود.

هوش مصنوعی: پس از این، چه کار کنم و چه دستوری باید بپذیرم؟ آنچه در دل نهفته است، چه چیزی است؟

هوش مصنوعی: پیر به شدت مشغول صحبت بود و در پاسخ به او هیچ کلامی از من نشنید.

هوش مصنوعی: آن پیر چند بار بر نکته‌ای خاص تأکید کرد و گفت: ای کسی که نکته‌ها را مطرح می‌کنی، توجه کن.

هوش مصنوعی: چقدر به ما اصرار می‌کنی، اگر اینقدر به ما فشار می‌آوری، پس در آن آتش سوزان بنشین.

هوش مصنوعی: دریای آرامش و صداقت، کهنسال و با تجربه، دوباره به جنب و جوش افتاده و حقیقت را به شکلی زنده و پویا به نمایش می‌گذارد.

هوش مصنوعی: وقتی موج دریا به انتهای خود می‌رسد، یادش می‌افتد که چه مقاماتی را در مسیر گذرانده است.

هوش مصنوعی: بیدار شوید که آن شخص منحصر به فرد، در آتش سوزان زندگی‌اش، وطن خود را ساخته است.

هوش مصنوعی: این احساس من نسبت به او تصادفی نیست، همانطور که نمی‌توانم با نیت بد خود رفتار کنم.

هوش مصنوعی: او را مانند طلا که در آتش خالص و ارزشمند می‌شود، در سختی‌ها و چالش‌ها یافتند.

هوش مصنوعی: آتش به شدت در حال شعله‌ور شدن است و او با این حال، هیچ قسمتی از موهایش حتی به اندازه‌ای هم به کج نرفته است.