هوش مصنوعی: پس از آن، مرغی که ظهور کرد، با بال و پر خود به جان‌ها جان تازه‌ای بخشید و به دنیای مثال پرواز کرد.

هوش مصنوعی: از نمونه‌اش احساس و درک پدید آمد، و از این رو، حس، جاذبه‌ی طلا را تجربه کرد.

هوش مصنوعی: هرگز آسمان بر صفحه زندگی ما ننگریست و هر دوران در آسمان به طور پیوسته در حال تغییر است.

هوش مصنوعی: در زیر آن، چهار عنصر آب، گل، آتش و باد، پایه‌گذاری شده است.

هوش مصنوعی: این بیت به توصیف شخصی می‌پردازد که به خاطر خوشبختی خود، بر سر پا و ثابت ایستاده است. او به نوعی نمادی از استقامت و پایمردی در زندگی است، و به خاطر ویژگی‌های خاصی که دارد، بر روی یک پایه محکم متکی است.

هوش مصنوعی: آن شخص خوشبخت از بالا به اطراف نگاه می‌کند و همه چیز را زیر نظر دارد.

هوش مصنوعی: او مشاهده کرد و فهمید که همه موجودات در اصل یکی هستند و آنچه که دیده می‌شود و چه شاهد، در حقیقت یک حقیقت مشترک دارند.

هوش مصنوعی: او در واقعیت لیلی را نشان می‌دهد و مجنون او را از دور می‌بیند.

هوش مصنوعی: بوی خوشی که از پیراهن یوسف برخاسته، باعث شده تا یعقوب درک کند که او زنده است.

هوش مصنوعی: هر چیزی که او نیست، نه معنای عمیق دارد و نه ظاهری؛ همه این‌ها هیچ‌اند و تنها چیزی که اهمیت دارد، خود اوست.

هوش مصنوعی: در اینجا به دریا عمیقی اشاره شده که پر از آب زندگی‌بخش است و امواج آن از تمام جهات به حرکت درآمده‌اند.

هوش مصنوعی: این بیت به توصیف اشیاء و عناصری می‌پردازد که در آسمان و در فضای بالای سر قرار دارند. جام حبابی که شفاف و پر از هواست، به شکلی زیبا به نمایش گذاشته شده است، در حالی که چتر سحابی به عنوان پوششی نرم و لطیف بر فراز سر انسان در نظر گرفته شده است. به عبارتی دیگر، این اشیاء زیبایی و ظرافت خاصی دارند و به نحوی به زیبایی آسمان و فضای طبیعی اطراف اشاره می‌کنند.

هوش مصنوعی: در صدف، نم باران بهار جمع شده و به صورت مرواریدی در حال شکل‌گیری است.

هوش مصنوعی: یک نفر معروف وجود دارد که هنگام شمارش نام‌هایش، متوجه می‌شوید که تعداد آنها بیشتر از هزار است.

هوش مصنوعی: هر چیزی که به ذات واحد اشاره دارد، نمی‌توان آن را به دو نیم تقسیم کرد و به دو نام مختلف نسبت داد.

هوش مصنوعی: چشم خود را یکسان کن و بینا شو، و از دو نام به دو نیمه تقسیم نشو.

هوش مصنوعی: در او بین دانش و واقعیت ادغام شده است، و نام و نشان دو دنیا در او ناپیداست.

هوش مصنوعی: در همه جا به خاطر ویژگی یکتایی‌اش باقی مانده و به دلیل زیاد بودن جلوه‌اش، این ویژگی را پنهان کرده است.

هوش مصنوعی: اگر فرض کنیم که از تمام جواهرات و زیبایی‌های جهان تنها یک نور باقی بماند، آن نور حتی برای یک لحظه هم پنهان نمی‌ماند.

هوش مصنوعی: همه چیزها در نهایت به نیستی بازمی‌گردند و از نیستی به حقیقت این راز پی خواهند برد.

هوش مصنوعی: چشم‌های بینا و آگاه آنها، به وجود و هستی عمیق و وسیع غرق می‌شوند.

هوش مصنوعی: ای در این خوابگاه، دل‌ها به هم نیفتاده‌اند و به هم نچسبیده‌اند، مانند دل‌های آشفته و ناآرام.

هوش مصنوعی: زیر این حجاب تیره، زیبایی و ماهیت پنهان شده است و زمان در جدایی خیال و واقعیت به سر می‌برد.

هوش مصنوعی: دو موجودی که در این پرده بازی می‌کنند و به همین دلیل این‌گونه درخشان و جلوه‌گر هستند.

هوش مصنوعی: هرچند که زیبایی‌ها و ناز و کرشمه‌هایشان چشم‌نواز است، اما در پس این زیبایی‌ها، راز و حقیقتی عمیق نهفته است.

هوش مصنوعی: این همه عروسک و بازی‌های عروسکی نشان از این دارد که زندگی پر از سرگرمی‌ها و خوشگذرانی‌هاست.

هوش مصنوعی: تنها در نگاه خسته و خواب‌آلود است که تصویری بی‌وجود درخششی دارد.

هوش مصنوعی: مدتی خوش باش و در خیال خود غرق شو، اما به یاد داشته باش که باید به چشمانت توجه کنی و آنها را خوب ببینی.

هوش مصنوعی: وقتی از خواب بیدار می‌شوی، به چیزی فریبنده و غیرواقعی نگاه نمی‌کنی و از جهان واقعی آگاه می‌شوی.

هوش مصنوعی: اگر به دقت و با بینش نگاه کنی، حقیقت وجودت برایت آشکار خواهد شد.

هوش مصنوعی: در اینجا به یک نوع وحدت اشاره شده است که در آن هیچ دوگانگی یا تفاوتی وجود ندارد. این وحدت به قدری عمیق است که هر گونه جدایی بین "ما" و "تو" محو می‌شود و فقط یک حقیقت واحد از این دوگانگی باقی می‌ماند. به عبارتی، در این حالت هیچ کس یا چیزی را نمی‌توان از یکدیگر جدا کرد و همه چیز در یک اصل واحد تجلی می‌یابد.

هوش مصنوعی: وجودی وجود دارد که فراتر از هر نام و نشانی است و بالاتر از فهم و مشاهده است.

هوش مصنوعی: در تمام عالم، بی‌هیچ تردیدی، وجود وحی و حقیقتی است که فراتر از درک و فهم عقل‌ها قرار دارد.

هوش مصنوعی: از تمام چیزها خالی و به دور از نقص، انتقالی از حالتی به حالت دیگر نداشته‌ام.

هوش مصنوعی: ظهور نخستین او از وجود مقدسش بود که با نام‌ها و صفاتش بر خود نمایان شد.

هوش مصنوعی: وقتی ذات ساده و بی‌آلایش به صفات و ویژگی‌ها و جزییات پی برد، در سطح علم و آگاهی تثبیت شد.

هوش مصنوعی: در درون خود، همه چیز را از کم و زیاد دید و حقایق شکل‌های جهان را درک کرد.

هوش مصنوعی: حقایق واقعی در درون وجود دارند و علم بسیاری از موجودات را به نمایش می‌گذارد.

هوش مصنوعی: هر تصویری که در آینه مشاهده می‌شود، نشان‌دهنده‌ای از حقیقت و واقعیت خود آن تصویر است. به عبارت دیگر، هر چیزی که ما در آینه می‌بینیم، به نوعی بیانگر وجود و ذات آن چیز است.

هوش مصنوعی: در ابتدا، با تکرار تصویرها و اشکال مختلف، روح و نفس‌ها به یکدیگر نزدیک می‌شوند و در این فرآیند به هم وابسته می‌گردند.