هوش مصنوعی: این دنیا و زندگی چقدر ادامه خواهد داشت و ما تا چه زمانی می‌توانیم در آن بیهوده زندگی کنیم و به مسائل بی‌اهمیت بپردازیم؟

هوش مصنوعی: چند وقت را بیهوده صرف خوش‌نفس بودن می‌کنی، که دلت از این همه توهم و تظاهر چیزی به دست نیاورده است.

هوش مصنوعی: این بیت به شکستن ساز و تار اشاره دارد و نشان‌دهنده‌ی نابودی و عدم هماهنگی است. به نوعی از آن می‌توان دریافت که وقتی چیزی از هم می‌پاشد، صدای ناله و افغانی به گوش می‌رسد و به زوال و ناکامی دلالت دارد. انگار این شکست نه تنها به ساز بلکه به دستانی که آن را نواخته‌اند نیز آسیب می‌زند.

هوش مصنوعی: نامه عمر به دستش رسید و اوضاع به شکل ناپیوسته و نامنظم درآمد.

هوش مصنوعی: زندگی انسان به پایان نزدیک می‌شود و هر لحظه زنده بودن او با مرگ در ارتباط است.

هوش مصنوعی: هر شب در جستجوی قافیه‌ای هستی که به دقت و نازکی مو به معانی عمیق و ظریف برسد.

هوش مصنوعی: گاهی به سمت اهدافی که می‌خواهی می‌روی، در این مسیر باید مانند کسی که به دنبال شکار است، اشعار زیبا و مؤثر را به کار بگیری.

هوش مصنوعی: ستایش افراد دارای مقام و قدرت مانند گشایش درهای درخواست و خواسته‌های انسان است.

هوش مصنوعی: گاهی اوقات با صداقت و سادگی، تو کارهایی می‌کنی که بر دل و زبان انسان‌ها تأثیر می‌گذارد و کلمات را به زیبایی روی نوشته‌ها می‌آوری.

هوش مصنوعی: گاهی با چشمان زیبا و دلربا مانند غزالی بازی می‌کنی و خود را سرگرم شعر و عشق می‌سازی.

هوش مصنوعی: گاهی برای شعر مثنوی، بر یک وزن زینت می‌بخشی که ارزش آن به اندازه هزاران گوهر است.

هوش مصنوعی: گاهی ممکن است که از تعصبات و وابستگی‌ها رها شوی و توانایی فکر کردن به مسائل عقلی و دینی را پیدا کنی.

هوش مصنوعی: گاهی به خاطر دل کسی که غمگین است، به سرودن رباعی وادار می‌شوی تا دلش را شاد کنی.

هوش مصنوعی: گاهی اوقات با هم بودن ما، از اخلاق و سرشت بلند ما نشأت می‌گیرد و باعث می‌شود که مانند جواهرات در کنار هم درخشان و ارزشمند شویم.

هوش مصنوعی: گاهی با یک شعر غمگین، آرامش را به دل شکسته‌ات برمی‌گردانی و دردهای سینه‌ات کمی تسکین می‌یابد.

هوش مصنوعی: اگر در حل معماها شکست بخوری و نامی از گمشده پیدا نکنید، در نهایت نمی‌توانی به نتیجه‌ای برسید.

هوش مصنوعی: گاهی از مرثیه و عزاداری غمگین می‌شوی و اشک‌هایت به طور مداوم از چشمانت سرازیر می‌شوند.

هوش مصنوعی: پس از مرگ فلانی، ملک و میراث به کسی رسید که لیاقت آن را نداشت و در واقع به دست بدخواه افتاد.

هوش مصنوعی: به چه کسی توجه می‌کنی وقتی که خودت در غم و اندوه هستی و به مرگ دیگری فکر می‌کنی؟

هوش مصنوعی: به دقت بنگر؛ زیرا زمانی که سرنوشت، سهم مرگ را رقم می‌زند، آسمان به دنبال فردوسی (شخصیت بزرگ تاریخی) حرکتی می‌کند.

هوش مصنوعی: دل من مانند خامه‌ای که به سختی در هم فشرده شده، زیر بار داستان‌های شجاعت و بزرگی‌ام مانده است.

هوش مصنوعی: ناظم گنجینه‌ی نظامی، کسی است که با تلاش و کوشش فراوان، توانسته است تعداد گنج‌ها را به عدد پنج برساند.

هوش مصنوعی: در روز پایانی، وقتی از این مجلس خارج شد، دارایی‌هایش را از دست داد و به حالتی فقیرانه رفت.

هوش مصنوعی: هرچند که او به سمت صبح درخششی داشت که به آسمان جلوه می‌داد، اما با این حال، شکوه و عظمت خاقانی هنوز پابرجا بود.

هوش مصنوعی: وقتی حوادث و مشکلات به سراغش آمدند، او هم بدون اینکه سر و صدایی کند، به آرامی از بین رفت و دیگر کسی به وجودش توجه نکرد.

هوش مصنوعی: انوری کسی است که دلش نورانی است و شعرهایش دارای حکمت‌هایی است که عقل را پرورش می‌دهد.

هوش مصنوعی: کو ظهیر، کسی که مانند خضر، آب حیات را در دست دارد و قلمش در تاریکی‌ها در حال نوشتن است.

هوش مصنوعی: هر ویژگی یا برتری که یک سخنور برجسته و توانا دارد، می‌تواند به مانند مهارت والای یک سپاهی باشد که با قدرت و تسلط از سخن خود استفاده می‌کند.

هوش مصنوعی: از این دایره زمان، هرچه می‌گذرد، به پایان کار و زندگی، همه ما نقص‌ها و کاستی‌هایی خواهیم داشت.

هوش مصنوعی: حرفی که سعدی در مورد زیبایی و جذابیت معشوقه‌اش گفت، بر چهره او نقش بسته و زیبایی‌اش را جلوه‌گر کرده است.

هوش مصنوعی: وقتی طوفان خشم بر سرزمین نازل شد، آن دختر زیبا با موهای زیبایش به‌طور ناگهانی ظاهر شد.

هوش مصنوعی: حافظ با شعرهای زیبا و مؤثر خود، قوانین و هنر سخن گفتن را به شکلی نوین و شگفت‌انگیز معرفی کرد.

هوش مصنوعی: اما روز و شب او از جنگل دَمی را به سوی پایین می‌افکند.

هوش مصنوعی: از دور، زیبایی ماه و چرخش سال، میوه‌های باغ خجند را به کمال رسانده است.

هوش مصنوعی: اما باد مرگ آن میوه خوب را در سرزمین تبریز به زمین انداخت.

هوش مصنوعی: دو طوطی که در جوانی خود در هند زندگی می‌کردند و شیرینی و زیبایی آنجا را تجربه می‌کردند.

هوش مصنوعی: در نهایت، افرادی که نادان و ناتوان بودند، به بازیچه‌ی سرنوشت تبدیل شدند و در بند خاک گرفتار آمدند.

هوش مصنوعی: قدم بردار که بزرگ‌مردان یکی پس از دیگری رفتند و سخن‌وران نادر نیز از میان ما رفتند.

هوش مصنوعی: به سرعت برگرد، چون اگر بخواهی برگردی، این بیهوده است؛ زیرا زمان از دست رفته است.

هوش مصنوعی: چه کسی در عالم سخنوری قدم گذاشته است که بدون حسرت و داغی از پشیمانی آنجا را ترک کرده باشد؟