هوش مصنوعی: زیبایی آن جوان نبی مانند ستاره‌ای است که نورش درخشان و تابان است.

هوش مصنوعی: آن جوان تازه‌نفس به خانه‌اش رفت و در مسیر دل‌های عاشق و اهل دل، از احوالات و احساسات گرم و پرشور خود گذشت.

هوش مصنوعی: او به ایستایی و وقار به دیگر افراد نگاه می‌کند و از همه مردم فاصله گرفته و تنها نشسته است.

هوش مصنوعی: می‌پرسد که چه چیزی برای تو در تنهایی آرامش‌بخش است و مونس جانت در این تنهایی کیست.

هوش مصنوعی: کسی که در دل من جا دارد، دانه‌ای از عشق را در آب و گل وجودم کاشته است.

هوش مصنوعی: ما تنها دو نفر هستیم و در این تنهایی، هیچ کس دیگری در میان ما جایی ندارد.

هوش مصنوعی: او دوباره گفت که در این خانه برای تو چه چیزی ارزشمند است؟

هوش مصنوعی: گفت که هر چیزی که در این خانه وجود دارد، ناشی از ترس من از عذاب خداوند است.

هوش مصنوعی: وقتی به دور این خانه نگاه می‌کنم، غیر از این چیز دیگری ندارم.

هوش مصنوعی: او دوباره گفت که دور و دراز، جلسه‌ای زیبا و خوش‌آیند با حسن بصری برپا کن.

هوش مصنوعی: سخنرانی یا نصیحت او می‌تواند غفلت را از دل انسان دور کند و بی‌توجهی را از فطرت او پاک کند.

هوش مصنوعی: وقتی به دیدار او نمی‌روی، هرگز نتوانی از او سخنان حکمت‌آمیز بشنوی.

هوش مصنوعی: او می‌گوید که تنها کسانی که در جهل به سر می‌برند، می‌توانند به پرستش حق بپردازند و از سخنان دیگران پیروی کنند.

هوش مصنوعی: بنده‌ای که در مسیر خداوند، از نصیحت‌های ناصحین بهره نبرد و به استقامت و قدرت خود متکی باشد، در واقع در وضعیتی نامناسب قرار دارد.

هوش مصنوعی: در مورد بیداری خودم و تلاش‌هایم حرف نزن، چون من صبح زود بیدار شده‌ام و مشغول کارم.