هوش مصنوعی: عمر دوباره‌ای که مانند عمر اول، در دین به عدل و انصاف عمل کرده، گوی سبقت را از دیگران ربوده است.

هوش مصنوعی: فرزندان مانند پدر در زیرپوشش حرم به سر می‌برند و همگی انسان‌های سعادتمند و خوشبختی هستند.

هوش مصنوعی: عید فرارسید و همه برای دیدن پدر گرد هم آمدند، همان‌طور که پروانه‌ها به دور شمع جمع می‌شوند.

هوش مصنوعی: اشک‌ها به مانند شمعی که آب می‌شود، از چشم‌ها فرو می‌ریزند، و ای کسی که باعث این پریشانی در جهان شده‌ای، تمام این درد و اندوه به خاطر توست.

هوش مصنوعی: ما مانند شمعی هستیم که برهنه‌ایم و همه به خاطر پوشش به دور هم جمع شده‌ایم.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که هیچ چیزی در انزوای اطلس اکسون وجود ندارد که به تابش و روشنی فانوس شبیه باشد، و در اینجا موضوع به نوعی قیاس بین غنای اطلس و سادگی یک پیراهن اشاره دارد. به عبارت دیگر، در مقایسه با پیچیدگی و زیبایی‌های بیشتری که در اطلس وجود دارد، پیراهنی ساده و بی‌ادعا به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: تا چه زمانی باید از کمبود محبت دایه شکایت کنیم و از طعنه‌های همسایه کلافه شویم؟

هوش مصنوعی: وقتی که عمر و زمان، اندوه و گریه فرزندان را مشاهده کرد، هرگز نمی‌خواست که بار غم بر دل آن‌ها باشد.

هوش مصنوعی: یک بنده داشت که به طرز شگفت‌انگیزی خوش‌شانس بود و کار او مدیریت اموال دولتی بود.

هوش مصنوعی: او به من گفت که باید از خزانه‌اش، مقدار لازم برای مخارج یک ماه من را بدون کم و کاست به من بدهد.

هوش مصنوعی: این جمله به معنای این است که مسئولیت و کار این چند بچه را بر عهده بگیر و هزینه زندگی من را به آینده موکول کن.

هوش مصنوعی: بنده گفت: ای سرور، تو بهترین الگو و مقدمه‌ای برای دین و آموزه‌های آن هستی.

هوش مصنوعی: نمی‌دانم چه کسی برای تو تضمینی دارد که یک هفته دیگر زنده خواهی بود.

هوش مصنوعی: اگر مال مسلمانان را بخوری، حتی اگر بمیری، کسی نیست که جوابگوی عواقب آن باشد.

هوش مصنوعی: عمر آن نکته خوب را وقتی شنید، از آن به ستایش پرداخت و به فرزندانش گفت.

هوش مصنوعی: درد و رنج را با خود تحمل کنید و آرزوهای بیهوده را از دل‌تان دور کنید.

هوش مصنوعی: برای دستیابی به آرامش و دستیابی به بهشت، باید تلاش و زحمت کشید، زیرا بدون تحمل سختی و درد، رهایی و آسایش ممکن نیست.