هوش مصنوعی: عدالت نوشیروان وقتی به اوج رسید که زیبایی و کمال حکومتش را از کارگرانی که در چهره‌سازی و زیبایی سازی نقش داشتند، آموخت.

هوش مصنوعی: این شعر بیانگر این است که کسی می‌خواهد از حال و روز کشور و آنچه در قلب مردم می‌گذرد، آگاهی پیدا کند. او به دنبال این است که بداند مردم در زندگی خود چه غم‌ها و شادی‌هایی دارند و وضعیت کلی کشور چگونه است.

هوش مصنوعی: او خود را به عنوان کسی که دچار بیماری است، معروف کرد و سپس خبر این بیماری را به هر جا پخش کرد.

هوش مصنوعی: او به سمت داروخانه‌ای کهنه و قدیمی می‌رود که در یک ویرانه قرار دارد.

هوش مصنوعی: حکیمان و آگاهان به مسائل، برای حل مشکلات او، تنها به دنبال راهی برای درمان می‌باشند.

هوش مصنوعی: مردم به دنبال خرد و دانایی رفته‌اند و از هر جا و هر شهری برای دریافت آگاهی و دانش خود به همدیگر می‌پیوندند.

هوش مصنوعی: هیچ جایی پیدا نشد که خراب شده باشد، مانند ویرانی کهنه یک کاخ یا فروریختن ایوان.

هوش مصنوعی: به هر اندازه که جان و روح پاک و خوبی در وجودت هست، باید آن را در دست بگیری و به شکل و قالبی درآوری.

هوش مصنوعی: همه بدون هیچ چیزی برگشتند و شاه در تلاش بود تا چیزی را ارائه دهد.

هوش مصنوعی: در نتیجه عدالت تو، در این دنیا هیچ ویرانی نه به صورت آشکار و نه به صورت پنهان وجود ندارد.

هوش مصنوعی: زمین با خشت‌هایی که روی هم گذاشته شده، آباد است و نشانه‌های ویرانی از آن دور است.

هوش مصنوعی: جغد در سرزمین تو وجود دارد، و به دلیل درد و رنجی که در آنجا دیده می‌شود، چیزی مثل گنج که کمیاب است، به سختی پیدا می‌شود.

هوش مصنوعی: وقتی شاه فرمان ساخت و ساز را شنید، جامه خوشبختی و نعمت به تن کرد و شکرگزاری کرد.

هوش مصنوعی: خداوند فرمود: ای من! به سوی عدالت، مرا راهنمایی کن.

هوش مصنوعی: من در پی ساختن آبادانی برای این جهان هستم و می‌خواهم انسان‌ها را از غم‌ها و اندوه‌ها رها سازم.

هوش مصنوعی: من هیچ کمبودی در اصول و قواعد ندارم، هدف من از جستجو و خواستن این است که به ساختن یک بنای جدید بپردازم.

هوش مصنوعی: اگر انسان به راحتی و بدون تلاش، در ایجاد یک مکان امن و آرامش‌بخش موفق نشود، هیچ معلم و استادی نمی‌تواند او را به این هدف برساند.