هوش مصنوعی: یک شب است که صبحش از دل‌افروزی بیشتر است و این شب و روزها همه برکت و خوشحالی بیشتری دارند.

هوش مصنوعی: موهای او مانند گیسویی است که به دولت و خوشبختی فرد می‌افزاید و زیبایی او نوری است که بر سعادت می‌افزاید.

هوش مصنوعی: نوری از محبت و رحمت در او درخشیده است و مانند ابر رحمت، ثروت و نعمت را به اطرافش پخش کرده است.

هوش مصنوعی: سخت کوش و تلاش‌کننده‌ای که وقتی به قدرت و ثروت رسید، آن دو جهان را تحت اختیار خود آورد و از این طریق، به کار خود استحکام بخشید.

هوش مصنوعی: عشق در وجودش به شدت تأثیر گذاشته و او را به شدت به محبوبش مشتاق کرده است. قلبش به خاطر عشق به معشوقش به تپش افتاده و احساساتش در حال شدت گرفتن است.

هوش مصنوعی: اشک چشم به مژه‌ها نشسته و خواب را به دنبال خود کشانده، در حالی که چشمان پر از اشک نشان‌دهنده‌ی درخواستی هستند که از دل نشات می‌گیرد.

هوش مصنوعی: وقتی باران رحمت نازل می‌شود، غبار را از مسیر مقصد برمی‌دارد و آن را پاک می‌سازد.

هوش مصنوعی: پیامی از دیاری پر از روشنایی و پاکی که از آلودگی‌های ستمگران خالی است.

هوش مصنوعی: او آمد و مانند صاعقه‌ای درخشنده، پیکری از نور را با خود آورد که از سر تا پایش درخشان بود.

هوش مصنوعی: این بیت به تصویر کشیدن دو عنصر آسمانی می‌پردازد. اولین بخش اشاره به اوج یک چیز درخشان و با نسبتی به شهابی دارد که در آسمان می‌درخشد. بخش دوم به دوری و زیبایی اشاره می‌کند و تشبیه به ماهی دارد که درخشی خاص و زیبا دارد، مشابه ستاره‌ای در آسمان. به طور کلی، این بیت به زیبایی و درخشش آنچه در آسمان وقوع می‌افتد اشاره دارد.

هوش مصنوعی: وقتی او می‌رود، مثل این است که تیر از کمان رها شده است، و رفتن او به معنای برقراری شک و تردید در فضا و زمان است.

هوش مصنوعی: پیشرفت او به خاطر نگاهش بود، که به هم آمیختگی و آرامش او را به وجود آورد.

هوش مصنوعی: ساقی نیکوکار، از تو می‌خواهم که بلند شو و نوشیدنی را بر این گنبد گردان بریزی.

هوش مصنوعی: تو با ناز و زیبایی خود، به آسمان و منزلت بلندی دست یافته‌ای، پس هر جا که قدم می‌گذاری، آنجا را مانند فرش زیر پای خود بپندار و این زمین را به مقام آسمانی خود نزدیک کن.

هوش مصنوعی: مسیر درست و مستقیم را نشان دادن، در حالی که رهبری با بینش و بصیرت در آن جلو قرار دارد.

هوش مصنوعی: پوشش زیبایی را بر تن کرده و جامه شب را از خود جدا کرده است.

هوش مصنوعی: او پایش را از این دنیا بیرون آورد و به پشت براق (پشتی که اجازه سفر به آسمان را می‌دهد) نشسته و به آفاق (سوی عالم) ندا داد که اینجا پایان کار است.

هوش مصنوعی: او از حریم کعبه به دور گام برداشت و به دور حرم قدس درحرکت بود.

هوش مصنوعی: این جمله به معنای این است که همان‌گونه که قدم گذاشتن در مکان‌های مقدس اهمیت دارد، ایستادن در آنجا نیز ارزشمند است.

هوش مصنوعی: او دوباره از آن مکان تصمیم سفر به سوی قصر نخست را گرفت.

هوش مصنوعی: ماه به در خانه آفتاب رسید و با یک حلقه زدن، در را گشود و به دنیای جدیدی ورود کرد.

هوش مصنوعی: او با شرافت و زیبایی به آن خانه رفت و زندگی‌اش را در کنار دیگران که نیازهای بسیاری دارند، ادامه داد.

هوش مصنوعی: با توجه به فضایل و بزرگی او، به دورش جمع شدند و با احترام فراوان، برایش سجده کردند و به نشانه عشق و احترام به او، پایش را بوسیدند. همچنین، آرزوها و دعاهای خود را با صدای بلند اعلام کردند و به ستایشش پرداختند.

هوش مصنوعی: ای کسی که به خانه‌ات پادشاه و ملت پناه آورده‌اند، خوش آمدی و چه خوب که به ما آمده‌ای.

هوش مصنوعی: وقتی که تو آمدی، حضور تو بسیار خوشایند است و دیدن چهره‌ات واقعاً دلنواز و جذاب است.

هوش مصنوعی: خاک راه تو بر سر ما مانند تاج است و هر شب زندگی‌ات به مانند شب معراج باشد.

هوش مصنوعی: به تدریج و با همین روش و شیوه، سایه درخت طوبی آرامگاهی برای او شد.

هوش مصنوعی: پرچم را از آنجا برافراشتند و به سوی چادر برگشتند.

هوش مصنوعی: همنفسش با او صحبت کرد و گفت: اگر به من نزدیک می‌شدی، از مقام و موقعیت دوستی‌ام بهره‌مند می‌شدی.

هوش مصنوعی: کسی که از اصول و پایه‌های خود فراتر می‌رود، به اوج و مقام بلندی دست پیدا می‌کند، به گونه‌ای که همه چیز زیر پای او قرار می‌گیرد.

هوش مصنوعی: جامه بدن را کنار گذاشت و بر دوش خود لباس بخشش را انداخت.

هوش مصنوعی: کسی که از این لباس و ظاهر دنیایی خود را جدا کرده، عشق و شوق او به حدی افزایش یافته که به گستره‌ای بی‌نهایت رسیده است.

هوش مصنوعی: خیمه‌ای از قید و بند مکان و زمان بیرون زده و پرده‌اش به نور وجود خاصی روشن شده است.

هوش مصنوعی: تاریکی به وسیله او از بین رفت و پرده روشنایی به وجود آمد.

هوش مصنوعی: کیست که از پس پرده خارج شود و آن کسی که پرده‌دار است، زمزمه‌ای از او بشنود؟

هوش مصنوعی: در اینجا اشاره شده که وقتی گفتگویی از حالت پنهانی خارج می‌شود، بهتر است که این گفتگو به صورت مختصر و مفید بیان شود.

هوش مصنوعی: وقتی خواجه در آن پرده چیزهایی را مشاهده کرد، آنچه را که دید و همچنین آنچه را که نمی‌تواند به زبان بیاورد، نیز درک کرد.

هوش مصنوعی: اجازه‌ای یافت که از دنیای اسرار خارج شود و به مرز فهم و واقعیت قدم بگذارد.

هوش مصنوعی: او از کنار صف آسمانی‌ها گذشت و به خاطر تواضع، مقام خاکی‌ها را ارج نهاد.

هوش مصنوعی: او آمد و بر روی ریگ‌های حرم خوابیده است، همچنان که از گرمای بدنش، روحش در حال رشد و پرورش است.

هوش مصنوعی: وقتی از آن گنج پاک خواستند، بهره‌ی خود را بدست آوردند، اما نتیجه‌اش خانۀ ویران کسانی بود که از خاک ساخته شده‌اند.

هوش مصنوعی: هر خانه‌ای که آسیب دیده باشد، روزی به اندازه‌ای که شایسته‌اش است، نصیبش خواهد شد.

هوش مصنوعی: در آن نیمه شب، آمدن و رفتن او به اندازه‌ای شگفت‌انگیز بود که تنها در یک لحظه اتفاق افتاد.

هوش مصنوعی: نور زمین و آسمان در سفر وجود دارد، اما در زمان نمی‌گنجد.

هوش مصنوعی: جهان به خاطر آن نور روشن است، پس به یک جام دست بزن و دامن آن نور را بگیر.

هوش مصنوعی: اگر از آن مکان بوی خوشی به مشام برسد، نشان می‌دهد که به روشنایی و سعادت نزدیک می‌شوی و به مکان نیکویی خواهی رسید.