هوش مصنوعی: دیو به عنوان نماد نژادی، شبیه به تیره‌ای از ابرهاست که رنگ لبش مانند نیل آبی و قوی است.

هوش مصنوعی: صدا مانند زنگی است که از آن استفاده نمی‌شود و چهره همچون چوبی است که در آتش سوخته و از حالت طبیعی‌اش خارج شده است.

هوش مصنوعی: زبانم از سخن باز مانده و مانند درهایی که در سختی‌ها باز نمی‌شوند، بسته مانده است.

هوش مصنوعی: در مسیر خود آینه‌ای گرد و صیقلی پیدا کرد و با دامن اسبش گرد و غبارش را پاک کرد.

هوش مصنوعی: وقتی که چشمانم را بر چهره زیبای او می‌گذارم، به شکل انسانی که درباره‌اش شنیده‌ام، برخورد می‌کنم.

هوش مصنوعی: آب دهان بر چهره زیبای او می‌ریزد و از دست خود به زمین می‌افتد.

هوش مصنوعی: او گفت تا وقتی که مردم ارزش تو را ندانستند، این گونه در مسیر تو موانع ایجاد نکردند.

هوش مصنوعی: در برابر دیگران، ارزش تو پایین‌تر از آن است که فقط به خاطر نازیبایی ملاقات تو باشد.

هوش مصنوعی: اگر سرشت تو مانند من خالص و پاک بود، آیا در گل و خاک وطن خودت به این شکل می‌بودی؟

هوش مصنوعی: هر چیزی در زندگی چه خوب و چه بد، بر اساس مقدار خود از آن بهره‌مند می‌شود.

هوش مصنوعی: هرگاه به چهره‌ات نگاه می‌کنی، عیب‌ها را در آینه ببین و نه بر خودت کنار بگذار.

هوش مصنوعی: تمام زیبایی و نورانیت در او وجود داشت، اما عیوبش را آینه نشان داد.

هوش مصنوعی: چهره او به قدری جذاب و زیباست که نمی‌دانم چرا آینه نمی‌تواند این زیبایی را به خوبی نشان دهد.

هوش مصنوعی: در این دنیا، هر چیزی که در زمان صلح یا جنگ دیده می‌شود، می‌تواند مانند تصویرهایی در یک جام بازتاب یابد.

هوش مصنوعی: هرچه به تو راحتی و آزار می‌بخشد، به خاطر عمل‌ها و رفتارهای خودت است. وقتی به کارهایت نگاه می‌کنی، می‌بینی که خودت موجب این احساسات شده‌ای.