هوش مصنوعی: ای کسی که به خاطر ویژگی‌های دل‌های تیره و سیاه خمیده‌ای، و از ویژگی‌های اهل پاکی و صفا سخن می‌گویی.

هوش مصنوعی: دل نتوانسته صاف و زلال شود، زیرا نام و آوازه‌ای که به دست آمده، به خاطر صوفی‌گری و ریاضت‌های این چنینی است.

هوش مصنوعی: شیوه صوفی این است که از خود و وجودش فاصله بگیرد و به جای تمرکز بر هستی خود، به عدم و بی‌هویتی توجه کند.

هوش مصنوعی: از این دنیای پر از تلاطم و آشفته دور شو، حتی از حالت گم‌شدگی هم دور باش.

هوش مصنوعی: شخصی که خود را از درون خالی کند و به درد دل نپردازد، مانند نیی است که دم نمی‌زند. این وضعیت به این معنی است که تا کی باید به همین حالت ادامه دهد؟

هوش مصنوعی: اگر تو در میان نباشی، پس این صدای فراوان چیست؟ و هر نفس این نغمه نو به چه دلیل است؟

هوش مصنوعی: چرا نی می‌تواند با دستان خود صدایی ایجاد کند، مگر اینکه از نیستان خودش باشد؟

هوش مصنوعی: در دنیای وجود، خود را به دشت عدم بسپار و به سوی حقیقت بپیوند.

هوش مصنوعی: وقتی که از نیستان صدای نی بلند می‌شود، برای رقبای او شیرینی و لذت به ارمغان می‌آورد.

هوش مصنوعی: وقتی طوطی از شکرستان بیرون می‌آید و آواز می‌خواند، جان و روح‌ها در آن مکان به پرواز درمی‌آیند و به زندگی و تحرک می‌افتند، اما گاهی نیز مگس‌ها به آنجا هجوم می‌آورند.

هوش مصنوعی: بر زبانت این ادعاست که من مانند نی هستم، ولی در دل تو تنها اندیشه‌ای داری که من چه کسی هستم.

هوش مصنوعی: شکل و ظاهر تو زیبا و رومی‌گونه است، اما دل تو پر از احساسات ناپاک و تیره است که این نوع رفتار و حالتی که داری، مناسب نیست.

هوش مصنوعی: با وجود اینکه بدن یک رومی دارد، دل او رنگ زنگ یا سیاهی دارد. اینجا اشاره به تضاد و تفاوت میان ظواهر و باطن دارد؛ فردی که به ظاهر زیبا و جذاب است، اما در درونش حال و هوای دیگری دارد.

هوش مصنوعی: رنگ‌های دوگانه را به افرادی که رنگ‌های مختلف دارند بده، زیرا داشتن دو رنگ به خودی خود عیب و ننگ به حساب می‌آید.

هوش مصنوعی: بهتر است به کسی که توانایی درمان دارد مراجعه کنی، تا از این نقص و عیب رهایی پیدا کنی.

هوش مصنوعی: روزهایی که روزه می‌گیری، شکمت به شکلی خشک و آشفته در می‌آید، اما با این حال، تو همچنان بر افتخارات و مقام‌های خود همواره پایبند هستی.

هوش مصنوعی: از دلت انصاف فقر بیرون نرفته که این همه به طبل و علم فقر می‌زنی و خود را به دروغ به نمایش می‌گذاری.

هوش مصنوعی: این لباس پاره و زبر که بر دوش داری، تنها پوششی است برای پنهان کردن عیب‌ها و نواقص بسیار.

هوش مصنوعی: وقتی که لباس زاهدی نازک و سست باشد، چگونه می‌تواند از پاره شدن در امان بماند؟

هوش مصنوعی: رشته تسبیح تو نشان‌دهنده آن است که مقام و قدرت تو به دانه‌ای شبیه است که مرغ آسمانی آن را دنبال می‌کند.

هوش مصنوعی: دانه و دام را برای آن می‌گذارند تا غذایی نصیب پرنده گرسنه‌ای شود.

هوش مصنوعی: در متن، به بهداشت دهان اشاره شده است، به طوری که استفاده از مسواک مانند ابزاری است که به بهبود و حفظ سلامت دندان‌ها کمک می‌کند. این دقت در تمیز کردن دندان‌ها به شکل قابل توجهی در حفظ زیبایی و سلامتی آنها اثر دارد.

هوش مصنوعی: دندان تیز خود را به سوهان بزن و از هر سفره لقمه‌ای را غصب نکن.

هوش مصنوعی: اگر زیبایی‌ها و خوبی‌های تو توصیف شود، موی تو به پیدایش زشتی‌ها و ناپسندها خواهد رفت.

هوش مصنوعی: بر روی تو هیچ نقصی دیده نمی‌شود، اما چرا باید از گناهی که مرتکب شده‌ای، نامه‌ای سیاه بنویسی؟

هوش مصنوعی: قد زیبای تو مانند شکلی از کمان است و به همین خاطر تیرها و لوازم آن، مثل زه، به شکل عصا درآمده‌اند.

هوش مصنوعی: تا وقتی که فلک (آسمان) با کمان خود، تیر جوانی‌ات را رها کرد، این تیر از دست تو خارج شد.

هوش مصنوعی: این زمان دوره پیری است، پس جوانی را فراموش کن و به آرزوهای دوری از دسترسی نپرداز.

هوش مصنوعی: هنگامی که بر سجاده عبادت قرار می‌گیری، اگر پای خود را بر آن بگذاری، دیگر به خاطر کبر و خودپسندی به زمین نخواهی آمد.

هوش مصنوعی: در زمان نماز، چهره‌ات را به زمین بگذار و نسبت به خالق خود خاضع باش، زیرا که در آن لحظه درخواست و نیاز تو در حضور اوست.

هوش مصنوعی: به فکر کج‌اندیشی‌ها و انحرافات نباش و سعی کن از کسانی که در مسیر درست حرکت می‌کنند پیروی کنی.

هوش مصنوعی: مدعی به خود لباس تقوا نپوشد، زیرا فردی که واقعاً متقی است، نباید در پی خواسته‌های خود باشد.

هوش مصنوعی: رهبانی که به ظاهرسازی و دوری از دنیا مشغول است، ارزش و بهایی ندارد. همچنین، طلای مس‌نما نیز ارزش و اهمیتی ندارد.

هوش مصنوعی: ظاهر و باطن تو باید با هم هماهنگ باشد تا اهل صفا و معنویت خواستار تو شوند.

هوش مصنوعی: یا اگر می‌خواهی در مسیر طلب و عشق پیش بروی، یا باید لباس پرهیز و تقوا را کنار بگذاری، یا اینکه از این خواسته‌ها و آرزوها دست برداری.