هوش مصنوعی: در این بیت، دانی به وامق می‌گوید که از عشق عذرا در حال سوختن و درد کشیدن است. او به راز و حقیقت این عشق اشاره می‌کند که بر دلش سنگینی می‌کند و او را در آتش اشتیاق فرو برده است.

هوش مصنوعی: تو سال‌ها در تلاش برای پیدا کردن چیزی هستی، حالا بفرما که هدف تو از این جست و جو چیست؟

هوش مصنوعی: گفت قصد من این است که با دختر نازنین، در یک بیابان به هم روی آورم و کنار هم باشیم.

هوش مصنوعی: من در دل بیابان، جایی را برای زندگی انتخاب می‌کنم، به شرطی که کنار یک چشمه، خیمه بزنم.

هوش مصنوعی: دوست از آنجا دور است و دشمن نیز، تا از آزار مردم در امان باشی و آرامش داشته باشی.

هوش مصنوعی: اگر به هر سمتی سفر کنم و حتی به دورترین نقاط بروم، باز هم از آدمی که در دیار خودم است، دور نمی‌شوم.

هوش مصنوعی: چشمم به تک تک اعضای بدنم می‌افتد و هنگامی که به آن‌ها نگاه می‌کنم، دلم می‌خواهد که به سمت قبله بگردند و برایم عذری باشند.

هوش مصنوعی: می‌خواهم با هزاران چشم به او نگاه کنم و همیشه به چهره‌اش خیره شوم.

هوش مصنوعی: می‌خواهم از تماشای دنیا کنار بروم و از دوگانگی رهایی یابم و یکی شوم.

هوش مصنوعی: تا زمانی که چیزی از دوری و جدایی باقی باشد، روح انسانی همچنان در اسارت داغ و غم این جدایی خواهد ماند.

هوش مصنوعی: وقتی عاشق به مکان وصال می‌رسد، تنها یک جرعه از می در او جا نمی‌شود و بس.